Mooie cuvées Bourgogne Aligoté in de boutique van Vignerons de Buxy
Het is alweer jaren geleden dat ik echt stil stond bij Bourgognes in de Nederlandse supermarkten. De prijs-kwaliteitverhouding is behoorlijk scheefgetrokken – zowel wat prijs als kwaliteit betreft. Dat betekent niet dat ik alle supermarktwijnen links laat liggen. Alleen: als ik de namen van sommige niet-bourgondische guilty pleasures zou prijsgeven, zou de geloofwaardigheid van deze blog als een kaartenhuis in elkaar storten.
Een perceel aligoté ten zuiden van Bissey-sous-Cruchaud (Côte Chalonnaise)
Bourgogne Aligoté is sinds 1937 een AOC en de druif in kwestie heeft ondanks alle modegrillen in al die jaren een belangrijke rol gespeeld in de Bourgogne. Momenteel maakt zij ongeveer 6% uit van de druivenoogst. Ik houd het in deze bijdrage bij de naam ‘aligoté’. Allereerst zijn er verschillende soorten, zoals de aligoté vert en de meer zeldzame aligoté rouge. Ook de benamingen van de aligoté druif verschillen van wijndistrict tot wijndistrict. In de Côte Chalonnaise staat de druif bekend als giboudot blanc.
Domaine Narjoux-Normand in Saint-Martin-sous-Montaigu (Côte Chalonnaise)
Op de weg van Chalon-sur-Saône naar Autun kun je vlak voor Mercurey linksaf slaan richting Saint-Martin-sous-Montaigu. Een groot bord aan de rand van het dorp maakt trots kenbaar dat menige Bourgogne zich in deze wijngemeente Mercurey mag noemen. Rijd Saint-Martin-sous-Montaigu binnen, sla iets verderop linksaf, rijd langs het gemeentehuis en maak vervolgens een kwartslag om de kerk. Het kleine dorpsplein met la salle des fêtes is de eindbestemming, en meestal kun je hier de auto kwijt. Je bent vlak bij mijn bourgondische residentie, maar daar wil ik het verder niet over hebben. Wel over mijn buren, van wie het domein aan het dorpsplein is gevestigd: Domaine Narjoux-Normand.
Eind mei, begin juni: de wijngaarden in de Bourgogne komen tot leven. Deze cruciale bloeiperiode zal in hoge mate de kwantiteit en kwaliteit bepalen van het oogstjaar 2022. Een beschouwing, deels vanuit de wijngaard en deels vanuit de wijnkelder.
De wijngaard in kwestie nabij Bissey-sous-Cruchaud (Côte Chalonnaise)
Je moet ver vooroverbuigen om de ontelbare kleine lichtgele bloemen te zien die sinds eind mei de wijnstokken in de Bourgogne sieren. Ze zien er mooi uit, ze zijn geurig, maar ze zijn ook tot op een zekere hoogte stressvol voor de wijnbouwers. Vooral deze korte periode van bloei vraagt om ideale weersomstandigheden, zodat de druiven mooi rijp worden. De Bourgogne kan vooralsnog tevreden zijn.
Aligoté appeals either to those who know a lot about wine, or those how know nothing but appreciate a good drink. (Patrick Matthews)
Logo van Les Aligoteurs
Bourgogne Aligoté heeft in het verleden alle hoeken van de kamer gezien: verguisd, versmaad en zelfs geminacht. Een “dunne” en “zure” witte wijn, veroordeeld om tot het einde der tijden die zwartebessenlikeur te moeten begeleiden. Maar gelukkig zijn de tijden veranderd. De laatste jaren kent de Aligoté een heropleving en wordt zij door kenners en liefhebbers tot een modieuze druivensoort gerekend, die zelfs in staat is om de toekomst, mede gelet op de opwarming van de aarde, in de ogen te kijken. Bij een actueel verhaal over de Aligoté-druif, en derhalve ook over de Bourgogne Aligoté, dient echter een kanttekening te worden geplaatst: de oogstjaren 2019 en 2020 blijken voor de Aligoté-druif gecompliceerd te zijn.
Langzaam, met de nadruk op het woord ‘heel’, begin ik van aligoté te houden. Lang beschouwde ik deze druif slechts als opmaat voor het ‘echte werk’ met de chardonnay druif. Ook in het Maison des Vins in Chalon-sur-Sâone begint men steevast met het serveren van een Bourgogne Aligoté. Merkte Miles in de film Sideways niet op: “Well, usually they start you on wines with disabilities!”? In hetzelfde Maison des Vins maakte ik niet lang geleden een medewerkster met zoveel woorden duidelijk dat ik me geen raad wist met deze bourgondische variëteit. Ik keek haar vervolgens aan zonder verder iets te zeggen. De ontzetting stond op haar gezicht af te lezen. Ze zei toen met zachte stem: “Meneer, ik hou van aligoté!” Ik begreep: de druif verdiende een kans.