Rosé uit de Bourgogne is grofweg onder te verdelen in drie categorieën. In het grootste deel van de Bourgogne wordt rosé gemaakt van de pinot noir druif. De rosé heet dan simpelweg ‘Bourgogne Rosé’. In de Mâconnais, het meest zuidelijke wijndistrict van de Bourgogne, wordt rosé gemaakt van de gamay druif. Op het etiket lees je doorgaans ‘Mâcon Rosé’ (overigens wordt de rosé in de Beaujolais, ‘Beaujolais Rosé’, ook gemaakt van de gamay druif). Met onder meer de classificatie ‘Coteaux Bourguignons’ is het toegestaan om de teugels zowel in de Bourgogne als in de Beaujolais te laten vieren. Het is dan bijvoorbeeld mogelijk om de pinot noir en gamay druif bij elkaar te voegen én om de rosé een meer exotische naam mee te geven.

De vinificatie van rosé in Bourgogne gebeurt op twee verschillende manieren, in grote lijn zoals witte en rode wijnen worden gemaakt. Tijdens de eerste methode (en gris) komt bij het persen van de druiven voldoende kleur vrij die de rosé zijn kenmerkende kleur geeft. Bij de tweede methode (saignée) worden de druivenschillen vrij kort (enkele uren) geweekt in het gistende sap. Er zijn domeinen die hun rosé maken door beide methoden te combineren. En ja, zelfs een gezaghebbend boek als Les Vins de Bourgogne (2019) laat het niet onvermeld: “Rosé is in de Bourgogne nooit een blend van witte en rode wijn”.

In het noorden van de Bourgogne zul je niet struikelen over rosé. Sowieso is in deze streek het aandeel rode druiven relatief klein en het enige rode wijndorp met de classificatie appellation village (Irancy) mag zijn naam niet gebruiken voor rosé. Verder niet vergeten dat er van de pinot noir druif naast stille rosé, ook rosé met bubbels wordt gemaakt. Wil niet zeggen dat wijnbouwers in onder meer Chitry, Joigny, Vézelay en ook in Irancy (stille) rosé aan hun repertoire hebben toegevoegd. Onlangs bezocht ik het domein van Michel Martin in Coulanges-la-Vineuse en hij maakt een ronduit heerlijke rosé. Smaakvol, sappig en barstensvol fruit. Een wereld van verschil met al die “nuffige” (woord van Harold Hamersma) rosés uit de Provence. Bij Michel Martin kunnen de ellebogen gerust op tafel.

Voor rosé in het noorden van de Bourgogne wend je je ook tot het wijndorp Épineuil, dat ten noorden van Tonnerre ligt. Beide wijndorpen vormen het kleine wijndistrict Tonnerrois, met wit in Tonnerre en rood en rosé in Épineuil. Sommige wijnbouwers in Épineuil maken hun rosé op dezelfde manier zoals in Les Riceys, een dorp dat net over de grens in de wijnregio Champagne ligt. De druiventrossen blijven intact en de druivenschillen worden zo lang mogelijk geweekt in het gistende sap. Als het ware zo dicht mogelijk bij rode wijn, zonder dat het rode wijn wordt. Dominique Gruhier in Épineuil (bio!) tekent voor een dergelijke vinificatiemethode.

Geen bijdrage over rosé in Bourgogne zonder een stop te maken in de meest noordelijke AOC van de Côte de Nuits: Marsannay. Hier maakt men inmiddels meer dan 100 jaar een gerenommeerde rosé die meeliftte met het succes van de rode en witte wijnen in en rondom Marsannay-la-Côte. Vanaf eind jaren tachtig vorige eeuw spreken wij zelfs over ‘Rosé de Marsannay’, een heuse appellation village en een unieke classificatie voor rosé in de Bourgogne. Wij hebben te maken met één van de meest delicate rosés uit Frankrijk met een bijzonder aangename fraîcheur (om er maar een chique woord tegenaan te gooien). De beste exemplaren kennen verrassende smaakreserves die gepaard gaan met die typische bourgondische finesse en elegantie.

De individuele domeinen in Marsannay-la-Côte weten allemaal uitstekend raad met het maken van rosé: van Domaine Bart tot Domaine du Vieux Collége, van Château de Marsannay tot Domaine Clair–Dau, de laatste de rosé-pionier in Marsannay-la-Côte en inmiddels in handen van Maison Louis Jadot. Dient wel te worden vermeld dat de wijnbouwers in de mindere oogstjaren (neem het slechte weer in 2016) soms in het geheel ervoor passen om van de kostbare pinot noir druiven rosé te maken.

Gelukkig meer ruimte voor rosé in de Côte Chalonnaise en zeker bij de drie coöperaties in dit wijndistrict. Noem het een “kolos” (woord van Patrick Matthews), bij de grote coöperatie in Buxy neem ik altijd een paar flessen rosé mee. Ieder jaar met een prima kwaliteit en, niet onbelangrijk, ze zijn spotgoedkoop. Enkele gerenommeerde domeinen in de Côte Chalonnaise nemen wat betreft de regelgeving meer ruimte en maken hun rosé binnen de classificatie ‘Coteaux Bourguignons’. Michel Juillot, één van de beste wijnbouwers in Mercurey, noemt zijn rosé ‘Montruc’. En dit is geen rosé die met een Franse slag is gemaakt. De druiven (100% pinot noir) zijn met de hand geplukt en zorgvuldig gesorteerd. Verder alle zorg en aandacht voor het grootbrengen van de rosé (deels in een houten vat). Het resultaat: een stevige, ronde rosé met alle ruimte voor klein rood fruit.

Net zoals de rode Mâcon is de Mâcon Rosé gemaakt van de gamay druif. Nu is deze druif uiteindelijk geen partij voor de pinot noir druif, maar liever een goede Mâcon Rosé dan een middelmatige Bourgogne Rosé. In de Mâconnais is het all about the fruit zonder dat het ten koste gaat van een mooie zuurgraad en passende minerale tonen. Mâcon Rosé draagt een doorgaans minder uitgesproken karakter dan Beaujolais Rosé, hoewel ze beiden van dezelfde druif worden gemaakt. Zonder verder in details te treden, mag er onder meer worden gewezen op een verschil tussen het terroir binnen beide bourgondische wijndistricten.

Je hoeft niet ver de Mâconnais binnen te rijden voor een uitstekende Mâcon Rosé. Domaine Fichet in Igé speelt zich de laatste jaren in de kijker met zijn fabuleuze rosé. Opgetekend uit een aantal wijngidsen: intens, delicaat, harmonieus (bloemen, bessen en frambozen) en een verkwikkende frisheid. Ook in het noorden van de Mâconnais (in Bray) maakt Henri Lafarge (Domaine de la Combe de Bray) een voorbeeldige (bio-)rosé. In het zuiden van de Mâconnais maakt het domein (Vignobles) Thevenet et Fils een aantrekkelijke frisse, fruitige en volle rosé. Ik vermeld dit domein omdat zijn wijnen ook worden aangeboden in de grote vestigingen van de supermarkt Carrefour in Bourgogne.

Natuurlijk kun je voor rosé ook terecht bij één van de tien coöperaties die de Mâconnais rijk is. In het noorden ga ik voor een beste rosé naar Azé (Cave d’Azé) en Tournus (Vignerons de Mancey). In het zuiden van de Mâconnais is Terres Secrètes in Prissé een goed adres, in dit geval voor de innemende Mâcon Rosé ‘Alphonse’. Voor een goede Beaujolais Rosé hoef je niet per se de Beaujolais binnen te rijden. Cave Les Grands Crus Blancs in het bourgondische Vinzelles maakt ieder jaar een uitstekende Beaujolais Rosé. De meest recente versie uit 2019 is weer een prijswinnaar.