Misschien niet de eerste auteur aan wie je denkt wanneer je het over de Bourgogne hebt. Ik ben opgegroeid met de boeken van Hubrecht Duijker. Lange tijd geleden kocht ik bij De Slegte zijn boeken Bourgogne. Een reisgids voor wijn- en fijnproevers (2000) en Het beste van Bourgogne (2001). Jaren later verwierf ik een tweedehands exemplaar van zijn koffietafelboek De Grote Wijnen van Bourgogne (1977). In de jaren tachtig bracht Duijker Wijnwijzer Bourgogne (1986) uit. Dat boek heb ik nooit in de hand gehad. Ik vermoed dat het grotendeels voortkomt uit zijn grote werk over Bourgogne en verder is verdisconteerd en geactualiseerd in de latere twee werken.

De Grote Wijnen uit Bourgogne is een fascinerend boek over tijden van weleer. Als inleiding over wijn uit Bourgogne is het na ruim 40 jaar nog goed te lezen met inachtneming van enkele archaïsche begrippen, zoals ‘Bourgogne Grand Ordinaire’ en ‘Mâcon Supérieur’. Het boek is geschreven in een voor de Bourgogne dynamische periode. Door de economische crisis begin jaren zeventig kochten de wijnhandelaren (négociants) minder wijn bij de individuele wijnbouwers. Intussen werden deze wijnbouwers zelfstandiger. Een nieuwe generatie stond op en verwierf haar kennis bij hogescholen en universiteiten. Het was een tijd van technologische vooruitgang die zorgde voor een betere vinificatie en élevage van de wijnen. Op de achtergrond veranderde de smaak van de consumenten. Deze wisten steeds meer de unieke karakters te waarderen van de wijnen die bij de domeinen werden gemaakt. Duijker legde de lezer daarom de vraag voor of de domeinen in Bourgogne de toekomst zouden hebben. Een vooruitziende blik!

Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat de handelaren (négociants) het grote geld binnen harkten. Op diverse foto’s zien wij de tevreden gezichten van personen die onderuit zijn gezakt in leren fauteuils met op de achtergrond van hun riante woonkamers een wandvullende bibliotheek of een imposante schilderijenverzameling. Duijker biedt aan het einde van zijn boek een overzicht aan van handelshuizen, en niet van domeinen of coöperaties. Hij is overigens niet over iedere handelaar even vriendelijk. Enkele namen doen inderdaad de rillingen over de rug lopen. Naast een paar fortuinlijke domeineigenaren in de Côte d’Or waren het vooral de hard ploeterende wijnboeren die de naam ‘Bourgogne’ dienden hoog te houden. Groezelige foto’s van wijnmakers in eenvoudige werkkleding maken duidelijk dat het in de Bourgogne voor de meeste mensen hard werken was en ik vraag mij af of daar veel in is veranderd.

De toekomst van de AOC’s Givry, Maranges en Saint-Véran was midden jaren zeventig ongewis. De wankelende start van Saint-Véran, vooral gelegen in de onbekendheid van de naam van deze Bourgogne, verklaarde de terughoudendheid om in de Mâconnais meer appellations villages uit de grond te stampen, iets waar het dorp Lugny tot op de dag van vandaag last van heeft. Maranges werd volledig overschaduwd door het naburige Santenay en de wijnen werden aangeboden achter het etiket ‘Côte de Beaune-Villages’. In Givry werden de wijngaarden liever verkocht als bouwgrond aan gefortuneerde inwoners uit Chalon-sur-Saône die buiten de stad wilden wonen. Regelrecht verontrustend was de prijs die men in 1976 voor een Richebourg uit 1972 betaalde: fl. 78,-/1290 BF. Voor die fles betaal je inmiddels gemiddeld 2000 euro tegenover de (omgerekend) ongeveer 35 euro toen. Een aantal zaken is blijkbaar toch veranderd in Bourgogne.

Bourgogne. Een reisgids voor wijn- en fijnproevers is al jaren één van mijn favoriete boeken over de Bourgogne. Het boek neemt de lezer mee langs de bekende wijnroutes in de Bourgogne (inclusief de Beaujolais). Een gewogen mix tussen het verhaal over de wijnen, de culinaire aspecten, cultuur en natuur maakt dit werk tot een voorloper van het concept ‘modern wijntoerisme’. Wat het boek lange tijd extra waardevol maakte, waren de uitgebreide lijstjes met aanbevolen wijnproducten, inclusief enkele verhelderende toelichtingen over de wijnbouwers. Beschouw Het beste van Bourgogne als een compacte samenvatting van het werk van Duijker over Bourgogne. De focus ligt in dit boekje wel op de duurdere wijnen, waarbij het me wel opviel dat het beroemde Grand Cru climat ‘Clos de Vougeot’ niet wordt vermeld. Als selectieve inleiding over de wijnen uit Bourgogne laat het zich nog prima lezen.

Ze zijn al jaren uit druk: de boeken van Hubrecht Duijker over de Bourgogne. Toch zijn ze nog steeds zeer waardevol en een aanwinst in de boekenkast van een wijnliefhebber. Om te begrijpen waar de Bourgogne nu staat, is het zinvol om een duik in de geschiedenis van deze wijnregio te nemen. Wat zou het schaarse aanbod boeken over wijn uit de Bourgogne in de Nederlandse taal worden verrijkt met een nieuw boek van Hubrecht Duijker. Want is het niet dat naarmate je ouder wordt, je vroeger of later definitief zwicht voor de Bourgogne?