De gamay druif kreeg door de eeuwen heen van alle kanten klappen. Verguisd en verbannen uit de Côte d’Or, zelfs uit het plaatsje Gamay nabij Saint-Aubin, vond de druif haar veilige thuishaven in de Beaujolais. Hier en daar vind je in de Côte d’Or en in de Côte Chalonnaise nog een perceeltje gamay voor bijvoorbeeld een Côteaux Bourguignons of een Bourgogne Passe-Tout-Grains, maar veel is het niet. Meestal eindigt hiermee het verhaal van de gamay druif in de Bourgogne. Hoe onbegrijpelijk dat deze druif, buiten de Beaujolais, niet de populariteit geniet die zij dubbel en dwars verdient. Vooral binnen de Mâconnais laat de gamay druif zich van haar beste kant zien in de vorm van een rode Mâcon.

Er zijn ten minste twee redenen, even los van het imagoprobleem, aan te wijzen waarom de gamay druif het niet gemakkelijk heeft in de Mâconnais. Er weerklinken al tijden stemmen om de gamay te vervangen door de pinot noir, de druif die beter zou gedijen op de deels klei- en kalkstenen bodem van dit wijndistrict (wat reeds gebeurt, de rode wijn heet dan ‘Bourgogne’). Verder wordt binnen het discours over wijnen uit de Mâconnais, zeker in het zuiden van het wijndistrict, de rode Mâcon naar de achtergrond geschoven ten faveure van bekende witte AOC’s zoals Saint-Véran en Pouilly-Fuissé. Onderhand een gewaagde suggestie in deze contreien: “Zullen we na al dat wit eens overstappen op rood?”

Moderne vinificatietechnieken doen het ooit rustieke karakter van een rode Mâcon met zijn grove randen allang vergeten. Maar deze Bourgogne moet het in veel gevallen nog steeds doen met een welgemeend schouderklopje: “Een eenvoudige sappige wijn” (Hugh Johnson), “sympathieke wijnen” (Hubrecht Duijker) en “eenvoudige wegdrinkende wijnen” (Ontdek Bourgogne!). Alleen Patrick Matthews wijdt in zijn onvolprezen boek Burgundy: How to Find Great Wines Off the Beaten Track (2005) deugdelijk uit over deze ondergewaardeerde Bourgogne en laat je weten bij welke coöperaties en domeinen je een goede rode Mâcon kunt kopen.

Helaas zijn de bekende exemplaren in de Lage Landen geen wervende pubs voor een rode Mâcon. Bij Albert Heijn vind je een redelijk smaakvol, maar te nerveus exemplaar aan van Maison Antonin Rodet *). Bij Gall & Gall is de versie van Blason de Bourgogne verkrijgbaar. Hier is dat bescheiden schouderklopje op zijn plaats, maar meer viel ook niet te verwachten van dit bourgondische mammoet samenwerkingsverband. Ook de Mâcon van Bouchard Père & Fils (2016), die onder meer is te vinden in de Belgische supermarkt Carrefour, zette uiteindelijk niet het puntje op de ‘i’. Strakker in het keurslijf dan de Rodet met een hoofdrol voor de smaak van rijpe kersen. De zon breekt echter niet door in deze Mâcon.

Dan je toch maar tot de Mâconnais zelf wenden en waar beter te beginnen dan bij Vignerons de Mancey in Tournus, die al jaren een menigmaal bekroonde klassieke Mâcon (‘vieilles vignes’) maken in de serie ‘Les Essentielles’. Een andere coöperatie, waar ik blind naar een Mâcon grijp, is Terres Secrètes in Prissé. Van de drie aangeboden versies is de Mâcon Milly-Lamartine de top. Een smaakvolle wijn met de hoofdrol voor overheerlijk klein rood en blauw fruit. Weldadige aroma’s op de voorgrond, tannines op de achtergrond. Menigmaal een prijswinnaar en net zoals menig andere rode Mâcon een goede begeleider van vele maaltijden. Ten slotte het veelbelovende nieuws dat de beroemde coöperatie in Buxy (Vignerons de Buxy) nog strengere selectiecriteria zal hanteren bij het sorteren van de gamay druiven voor haar Mâcon Saint-Gengoux-le-National om deze Bourgogne in de prestigieuze serie Millebuis te kunnen onderbrengen. Om onder de aandacht te houden bij je volgende bezoek aan de coöperatie in Buxy of bij haar dependance in Saint-Gengoux-le-National.

Zet een stap richting de individuele domeinen en je ondervindt dat een rode Mâcon de ultieme vriendenwijn kan zijn. Wend je voor mooie exemplaren boordevol hedonistisch fruit onder meer tot Maurice Lapalus et Fils en Domaine La Pascerette des Vignes in het zuiden van de Mâconnais. De twee Mâcons van het gastvrije Domaine Thevenet & Fils uit Pierreclos zijn ook uitstekende keuzes, zeker in de wetenschap dat ze zijn te vinden bij een aantal grotere supermarkten in Bourgogne (de rosé versie is ook niet te versmaden). In het eerder vermelde Prissé maakt Domaine de la Pierre des Dames twee met prijzen overladen variëteiten rode Mâcon (bezoek aan domein alleen na telefonische afspraak). Patrick Matthews geeft meer adviezen voor een goede rode Mâcon, waarbij hij duidelijk de lans breekt voor enkele domeinen in het noorden van de Mâconnais: onder meer Domaine de la Combe (Bray) en Domaine Guillot-Broux (Cruzilles). Allebei ook nog een keer bio.

*) update 2020: inmiddels met de stille trom vertrokken …