Samen met Géraldine Lochet loop ik langs houten vaten waarin de oogst uit 2017 wordt grootgebracht. Ik houd een wijnglas in mijn hand. Naast een wijnglas houdt Géraldine een pipette à vin in haar hand. Hiermee schenkt ze haar eigen glas half vol om vervolgens de helft over te hevelen in mijn glas. De uitnodiging om haar Bourgognes uit 2017 te proeven dateert alweer van maart, toen ik in Mercurey haar stand bezocht tijdens Grands Jours de Bourgogne. Maanden later loop ik voor de tweede keer rond in Maison Géraldine Louise (Louise is een eerbetoon aan haar moeder), precies één jaar na de opening van haar domein in Rosey (Côte Chalonnaise). Nu niet langs flessen, maar houten tonnen. Voor mij een primeur.

Géraldine Lochet drukt mij op het hart niet terughoudend te zijn met mijn opmerkingen en met het stellen van vragen. Dat aan haar vragen worden gesteld, is zij gewend. Géraldine geeft, naast het werk binnen haar domein en handelsonderneming, in Beaune les aan toekomstige wijnbouwers. De Bourgognes in de houten wijntonnen zijn allemaal wit en op één na afkomstig uit de Côte Chalonnaise. In de ruimte binnen haar domein zijn twee zaken uit Saint-Romain (Côte de Beaune) afkomstig: een witte wijn én een nieuwe houten wijnton, gemaakt door de beroemde Tonnellerie François Frères.

Wij beginnen met een witte Givry, niet het eerste waaraan je denkt bij de Côte Chalonnaise. Witte bloemen in de neus, rijpe perzik in de mond. Uitermate smaakvol en reeds mooi in balans. “Ik vind dat hij een mooie boterachtige toets heeft”, vult Géraldine aan. “Staat op het punt om te worden gebotteld.” Wij proeven vervolgens de witte Mercurey en besluiten om deze Bourgogne tot onze favoriet van de dag te bombarderen. Een verrassende hoeveelheid fruitimpressies, een vleugje vanille, een toefje vriendelijke kruiden, bovenal fris en zuiver. Ook onder de witte Saint-Romain weet Géraldine haar persoonlijke handtekening te zetten. Ten slotte is een generieke witte Bourgogne (‘Élégance’) uit de nieuwe wijnton aan de beurt. De vanillesmaak zorgt voor een kenmerkend kantje. Maar het is een karaktervolle wijn, die over een jaar ongetwijfeld zijn weg zal vinden naar liefhebbers van een mooie generieke Bourgogne *). Géraldine maakt ook een witte Bourgogne in een stalen ton. Zij weet dat die versie mijn voorkeur heeft.

Vanachter een bar schenkt Géraldine Lochet restanten 2016 in mijn wijnglas, stuk voor stuk wit. Om te beginnen krijg ik wederom de Bourgogne ‘Élégance’ geserveerd. Ik proef een volle en ronde Bourgogne met weldadig wit en geel fruit en mooie minerale tonen. De houten ton blijkt aan deze Bourgogne een voorbeeldige structuur te hebben meegegeven. Ik breng spontaan een “best wel lekker” uit. Wij proeven verder de witte Mercurey en ten slotte de Montagny 1er cru (‘Les Chaniots’). De laatste wijn tekende onder meer voor goud bij het Concours Mondial des Féminalise Paris (het zijn louter vrouwen die de wijnen proeven), een prijs waar Géraldine trots op is. Met een “c’est mon bébé!” sluit zij een aantal zinnen over die Montagny af. Ik vraag aan Géraldine wat volgens haar de doorslaggevende reden was voor het verstrekken van de prijs. “De wijn is erg goed in balans”, luidt het onverwacht snelle antwoord.

Wat rode wijnen betreft koopt Géraldine Lochet de druiven nog in. Van de pinot noir druif maakt zij een generieke Bourgogne met rijp klein rood fruit (frambozen, aalbessen) op de voorgrond. “Ik wacht nog even met verdere vinificatie van de rode druiven. Ik heb daar speciale apparatuur voor nodig, want ik weet precies hoe ik de wijn wil maken.” Daarmee spreekt Géraldine zowel haar eigen karakter als dat van haar Bourgognes uit. Met liefde en zorg, en dit binnen haar eigen filosofie, brengt zij haar wijnen groot. Dit zijn je gewenste Bourgognes, zoals je die alleen aantreft binnen een heel goed domein.

*) Update 09/2019: deze Bourgogne werd de eerste entree van Maison Géraldine Louise in Le Guide Hachette des Vins (editie 2020). De Montagny 1er Cru ‘Les Chaniots’ (2018) zou snel volgen.