De film Uncorked, een Netflix-productie, opent met een veelbelovende scene. Wij zijn getuige van de wijnoogst in Chablis. Vervolgens wordt ons geduld een klein uur op de proef gesteld. Halverwege de film zijn wij dan eindelijk in Chablis beland, waar een aantal scenes is opgenomen rondom en binnen Domaine Long-Depaquit. Bourgogne is verder helaas niet in beeld. Een behoorlijke domper, zeker na het grote enthousiasme voor de film in de bourgondische media, die de indruk wekten dat Chablis en zijn wijngaarden voor een aanzienlijk deel van de film als decor zouden fungeren.

In de film Uncorked, die zich afspeelt in een grauw geschilderde Memphis (Verenigde Staten), staat de persoon Elia centraal. Elia werkt deels in een wijnwinkel en deels in het grillrestaurant van zijn vader. De vader wil dat de zoon het restaurant overneemt. Elia heeft een andere droom en om deze te verwezenlijken schrijft hij zich in voor de opleiding tot meestersommelier. Er ontvouwt zich een klassiek vader-zoondrama dat het verdere verhaal domineert en vaker dan nodig de broodnodige vaart uit de film haalt. Intussen zijn daar de scenes waarin Elia de opleiding tot meestersommelier volgt. De nodige wijsheden en Bourgognes passeren de revue. Maar dat zijn dan ook de enige lichtpuntjes in de film. De grapjes die hier en daar worden uitgestrooid, redden de film ook niet. Familieleden van Elia denken herhaaldelijk dat hij piraat in Somalië wil worden.

Halverwege de film maakt Elia een studiereis naar Frankrijk met op het programma een uitstapje naar Chablis. Binnen Domaine Long-Depaquit worden er blind wijnen geproefd. Een kwartet met Elia in de samenstelling discussieert over de vraag of een wijn al dan niet uit de (nota bene) Rhônevallei afkomstig is. Vervolgens heeft Elia buiten het domein een gesprek met een medestudent die zijn opleiding al dan niet wil continueren. En we zijn weer terug in Parijs, de basis van het verblijf in Frankrijk. Terug in Memphis blijft Elia zijn grote droom najagen.

Domaine Long-Depaquit is al meer dan vijftig jaar in het bezit van het handelshuis Albert Bichot uit Beaune. De wijnwinkel, waarin Elia werkt, verkoopt een aantal wijnen van Maison Albert Bichot, inclusief de nadrukkelijk in beeld gebrachte Chablis van Domaine Long-Depaquit. Behalve dat hij aan sommige klanten en vrienden de unieke Grand Cru ‘La Moutonne’ (zie toelichting) aanbeveelt, doet de keuze om Chablis een aantal minuten in beeld te brengen willekeurig aan. Misschien omdat Elia van Bourgognes houdt, misschien omdat Chablis relatief dicht bij Parijs ligt. Wellicht deed Maison Albert Bichot een royale duit in het zakje. De naam van het handelshuis wordt in de film tenslotte vaak aangehaald.

Slotconclusie: de film doet verder niemand kwaad, kabbelt braafjes voort, “kleurt keurig binnen de lijnen” (cinema.nl) en is (vrij naar de goede recensie in The Guardian) moeilijk om te haten, maar nog moeilijker om van te houden.

Toelichting
Maison Albert Bichot is een handelshuis dat in Beaune gevestigd. De beste wijnen van het huis zijn afkomstig uit de eigen wijngaarden. Het zijn doorgaans stevige, geconcentreerde Bourgognes. Rond de millenniumwisseling waaide een nieuwe wind door het huis (een nieuw team nam de leiding over en er werden ferme stappen gezet richting biologische wijnbouw) en met de jaren werd de kwaliteit van de wijnen beter. Altijd bovengemiddelde Bourgognes, sommigen met een uitstekende reputatie. Mooiste persoonlijke herinnering: een tot ver achter de komma verfijnde, loepzuivere witte Beaune ‘Clos des Mouches’ (1er Cru), gebotteld door en op de markt gebracht onder naam Domaine du Pavillon.

Domaine Long-Depaquit in Chablis werd in 1968 gekocht door Maison Albert Bichot. Het kasteel en park rondom het kasteel zijn een oase van rust in het centrum van Chablis. Je kunt er vrij rondlopen en de proef- en verkoopruimte heeft vaste openingstijden. Het domein is mede bekend vanwege het bezit van ‘La Moutonne’ (monopole), een wijngaard tussen de Grands Crus ‘Les Preuses’ en ‘Vaudésir’. ‘La Moutonne’ wordt beschouwd als de achtste, maar onofficiële Grand Cru in Chablis (wordt niet erkend door de officiële Franse overheidsinstantie I.N.A.O.). Ook het domein timmert in het nieuwe millennium verder aan de weg: de opbrengsten zijn verlaagd, de beste druiven worden met de hand geplukt en men koos voor een biologische aanpak. Eén van de betere domeinen in Chablis. Afgelopen oktober verleende het Franse tijdschrift La Revue du Vin de France een coup de coeur aan de Chablis 1er Cru ‘Les Vaucopins’ uit 2017.