Cité des Climats et vins de Bourgogne. Eindelijk zijn de drie vestigingen (villages) geopend voor publiek. Na Chablis en Beaune de laatste etappeplaats: Mâcon.

In de krant Le Journal de Saône et Loire van 16 juni jl. stond een opmerkelijke foto. Hooggeplaatste functionarissen en andere voorname spelers in de bourgondische wijnindustrie (negen mannen, geen enkele vrouw – op zich ook opmerkelijk) stonden in hun beste pak onkruid te wieden in een wijngaard nabij Mercurey. Maar liefst twee dagen hadden zij nodig om duidelijk te maken dat de Côte Chalonnaise volwaardig meedoet met de wijnregio Bourgogne.

In het kader van het project Cité des Climats et vins de Bourgogne zijn drie villages gebouwd: één in Beaune, de wijnhoofdstad van de Bourgogne en de andere twee in Chablis en Mâcon. “Om de diversiteit van het bourgondische terroir te benadrukken”, lezen wij in het persbericht. De keuze viel ook op Chablis en Mâcon, omdat zij respectievelijk de noordelijke en de zuidelijke poort tot de Bourgogne vormen. Zonder village wordt de Côte Chalonnaise weer eens ouderwets gemangeld tussen de Côte d’Or en de Mâconnais. Dat maak je niet goed met een middagje onkruid wieden.

Een week later kroop ik achter het stuur voor een bezoek aan Cité des Climats et vins de Bourgogne in Mâcon. Ik moet zeggen dat de keuze voor de locatie perfect is: pal naast Maison Mâconnaise des Vins. Op dit laatste adres is een caveau gevestigd, waar je mooie Bourgognes op de kop kunt tikken. Iets dat niet mogelijk is bij de Cité des Climats et vins de Bourgogne zelf, behoudens een paar cassettes met drie zorgvuldig voor jou uitgekozen Bourgognes. Maison Mâconnaise des Vins representeert niet het bourgondische wijndistrict Mâconnais, maar wel Mâcon als hoofdstad van het departement Saône-et-Loire. Je vindt er daarom Bourgognes van de AOC Maranges tot enkele Crus Beaujolais. Wel is er een vrij groot aandeel Bourgognes van de coöperaties in de Mâconnais. Laat dat je er echter niet van weerhouden om naar binnen te lopen.

Cité des Climats et vins de Bourgogne in Mâcon lijkt veel op de vestiging in Chablis. Vanbinnen althans. De rondleiding begon met de film, waarbij je geanimeerde vissen in het water ziet zwemmen. Wij kwamen te weet dat waar nu Bourgogne ligt, er vroeger een zee was. Ook de film over de vier jaargetijden en wat er dan precies in de wijngaarden gebeurt, kwam ons bekend voor. Net zoals in Chablis stonden in een speciale hoek lange rijen met wijnflessen. Aan de bezoekers wordt duidelijk gemaakt hoeveel verschillende appellations de Bourgogne herbergt. In Chablis was ik nog een beetje onder de indruk, in Mâcon vond ik het zonde van de ruimte. Natuurlijk mochten wij weer in de grote flessen de aroma’s opsnuiven die de toon zetten in bourgondische wijnen. Met de coronapandemie nog vers in het geheugen, vind ik het een licht onhygiënisch gebeuren. En ik blijf maar die chemische substantie waarnemen – een schoonmaakmiddel of zoiets.

Intussen was ik er wel achter gekomen – met name na bestudering van de grote cartografische maquette met de verschillende wijndorpen – dat de Côte Chalonnaise samen met de Mâconnais wordt vertegenwoordigd binnen Cité des Climats et vins de Bourgogne in Mâcon. Wat verder in de rondleiding kreeg juist de Mâconnais te maken met een opmerkelijke nalatigheid. In de ruimte waar de Bourgondische druiven worden gepresenteerd, is er alleen aandacht voor de chardonnay- en de pinot noirdruif. Had ik wel goed gekeken? Was er echt helemaal geen aandacht voor de in de Mâconnais dominante gamaydruif, die aan de basis staat van de rode Mâcon? Ik ben later nog een keer teruggelopen om te kijken of ik iets over het hoofd had gezien. Blijkbaar niet.

Het was verre van druk in Mâcon. Naast ik en mijn gezelschap liepen er nog twee vrouwen rond in de expositieruimte. Het nodigde in ieder geval niet uit om in een grote lege ruimte twee bodempjes wijn te proeven, een mogelijkheid die bij de entreeprijs was inbegrepen. Daarbij was ik nog steeds een beetje teleurgesteld door Beaune. Achter de grote proefbar aldaar stonden flessen met aanlokkelijke etiketten. Wij konden slechts kiezen voor één rode of één witte Bourgogne, ook nog een keer een appellation régionale. Wel erg lekker, haast ik mij te vermelden (met een blanco etiket wilde men niet de naam van de wijnproducent vrijgeven). Nee, voor het betere proeven dien je een arrangement te reserveren bij L’Ecole des Vins de Bourgogne, vertegenwoordigd in zowel Chablis, Beaune als Mâcon. De spaarzame spulletjes in de giftshop kwamen ons bekend voor.

Net zoals het vorig jaar geopende Cité Internationale de la Gastronomie et du Vin in Dijon zijn de drie villages binnen Cité des Climats et vins de Bourgogne van buiten en van binnen indrukwekkende gebouwen. Cité des Climats et vins de Bourgogne vertelt je het nodige over wijnbouw in de Bourgogne en men aarzelt niet om met de bezoeker de nodige wetenschap te delen en de diepte in te duiken. Ik geef toe: als geoloog had ik mij beter op het gemak gevoeld. Houd je van een glas Bourgogne op een zomers terras, maar interesseert de achtergrond van die Bourgogne jou verder niet, mag je jezelf afvragen of een bezoek aan Cité des Climats et vins de Bourgogne de moeite waard is. Voor de geïnteresseerden: de vestiging in Beaune verdient een bezoek. Ben je in de buurt van Chablis of Mâcon – waarom niet?

Hoe mooi, modern, indrukwekkend en wat niet meer: het project Cité des Climats et vins de Bourgogne doet enigszins artificieel aan. Uiteindelijk maak ik liever een wandeling langs de wijngaarden of loop ik ongedwongen rond in één van de coöperaties die het zuiden van de Bourgogne rijk is. Welnu, misschien is dat wel de boodschap die Cité des Climats et vins de Bourgogne ons meegeeft, en vormen de drie ‘villages’ een educatieve uitvalsbasis voor het moderne wijntoerisme in alle hoeken van de Bourgogne.

Een dag later proefde ik bij mijn geliefde Maison Géraldine Louise in Rosey (tussen Givry en Buxy) de wijnoogst uit 2022 die nog in de wijntonnen rijpte. Géraldine gaat onder meer met door haar gekochte druiven een heel mooie witte Saint-Aubin maken. Tijdens het proeven vroeg zij wat er in mijn bourgondische agenda stond. Ik vertelde haar over mijn bezoeken aan Cité des Climats et vins de Bourgogne, maar ook over hoe onze dierbare Côte Chalonnaise weer eens werd afgeserveerd. Géraldine antwoordde: “Serieus Miekel, er zijn nog steeds mensen die denken dat na het zuiden van de Côte de Beaune de Bourgogne ophoudt.” Wij proefden vervolgens haar nieuwe cuvée ‘Absolu Gamay’, een blend van gamay druiven uit Bray en Pierreclos, twee wijndorpen in respectievelijk het noorden en het zuiden van de Mâconnais. In alle opzichten het beste van twee werelden. “Werd er in Mâcon echt geen aandacht besteed aan de gamay druif?”, vroeg Géraldine mij andermaal vol ongeloof.