‘Grands Jours de Bourgogne’ is de tweejaarlijkse wijnbeurs voorbehouden aan professionele kopers van wijn (wijnhandelaren, importeurs, slijters, restauranthouders, sommeliers) … én aan journalisten. Het vijfdaagse evenement bracht 950 producenten samen die ruim 5.700 wijnen presenteerden aan 1.700 bezoekers. De vijfde en laatste dag speelde zich weer af in het inmiddels vertrouwde Palais des Congres in Beaune. Verder met twee manifestaties op locatie: in Meursault en in Aloxe-Corton.

Inleiding
Bourgogne-expert Jasper Morris schreef over Grands Jours de Bourgogne: “It’s both fascinating and frustrating – so many wines to taste, producers to meet, colleagues to communicate with, along with the feeling that there is always that little more that one could have done.” Ook de laatste dag weer zo’n wreed luxeprobleem: of naar Meursault of naar Aloxe-Corton gaan. Ik had bijna een muntje opgegooid. Omdat ik vier jaar geleden koos voor Meursault, de uiteindelijke overweging om tijdens deze editie van Grands Jours de Bourgogne naar Aloxe-Corton te gaan. En nee, ik had nog nooit een Corton-Charlemagne geproefd.

Terroir de Corton
Wij waren in Aloxe-Corton te gast bij Cuverie Domaine Latour en vanwege al die Grands Crus op het programma was het er druk. Om mijn smaakpalet een beetje te sparen, besloot ik in de vroege ochtend voor wit te gaan en daarvoor de tijd te nemen. Ik proefde vijf maal een Corton-Charlemagne. De eerste twee waren van Domaine Faiveley en van de gastheer Maison Louis Latour. Vervolgens proefde ik Corton-Charlemagne van twee domeinen die in Aloxe-Corton zijn gevestigd: Domaine Follin-Arbelet en het vermaarde Domaine Comte Senard. Van het vijfde domein kende ik de naam niet, maar die is inmiddels in mijn geheugen gegrift.

Te pretentieus om de lezer te voorzien van uitgebreide smaaknotities. Er ontloken zeker de nodige mooie zaken in het proefglas. Bij de een in de verte een rijpe peer, bij de ander een rijpe perzik. Tonen van nootjes, witte bloemen (soms acacia), een voorzichtige botertoets en delicate tannines, samen met de immer aanwezige diepte en lengte, maakten de proeverij bijzonder aangenaam. Mijn eerste indruk van Corton-Charlemagne: uitbundiger dan Puligny-Montrachet, minder hedonistisch dan Meursault. De twee individuele domeinen presenteerden elk een persoonlijke, karaktervolle Corton-Charlemagne. Vooral de Senard nog strak in het glas, maar je ontwaarde reeds ragfijne smaakimpressies. Heel spannend, allemaal.

En toen kwam ik weer die vriendelijke Belgische importeur tegen, met wie wij twee dagen eerder kennis hadden gemaakt. Al gauw bezigde hij zijn inmiddels vertrouwde wegwerpgebaar, waarmee hij duidelijk maakte weinig chocolade te kunnen maken van al die te jonge Cortons en Cortons-Charlemagne. “Maar u mag gerust de Corton-Charlemagne proberen van Domaine Gaston et Pierre Ravault. Die is reeds erg goed.” Inderdaad zette deze verfijnde Corton-Charlemagne deze ochtend het puntje op de ‘i’. Alsof je drie tellen later getuige zou zijn van een prachtige zonsopgang. Onder meer de eindeloze lengte gaf prijs dat dit zou een heel grote Bourgogne zou worden. Nou ja, was hij in zekere zin reeds. Het domein is gevestigd in Ladoix-Serrigny.

Bij de uitgang van de cuverie werd ik aangesproken door een medewerker van Grands Jours de Bourgogne. In een grote kamer van het domein had men oude jaargangen Corton en Corton-Charlemagne geopend. Of ik die wilde proeven. Ook dit maal besloot ik het muntje op zak te houden en snel terug te keren naar Beaune. Werk aan de winkel, want maar liefst 160 exposanten wachtten op ons in Le Palais des Congres. Daarbovenop een kleine 60 exposanten in een kleinere zaal van het congrescentrum om ons exclusief Pommard en Volnay aan te bieden. Ik bedankte de medewerker vriendelijk en wenste hem nog een prettige dag toe.

Mosaïque en Côte de Beaune
De laatste dag van Grands Jours de Bourgogne en niet iedere bezoeker tekende voor de volledige vijf dagen. Het was in de grote congreszaal minder druk dan vier jaar geleden. Had ook te maken met de actualiteit, want liefhebbers en andere belanghebbenden uit Amerika en Azië moesten op het laatste moment afzeggen. Gelet op beperkte vliegtuigbewegingen in de wereld bleek voor hen de komst naar Bourgogne logistiek onhaalbaar.

Generieke Bourgognes
Geen Meursault deze dag en ik deed het ook rustig aan met Puligny-Montrachet en Chassagne-Montrachet (één uitzondering, kom ik op terug). Ik liet mij daarentegen graag verrassen door het ‘basisrepertoire’ van de grote domeinen. Domaine François Carillon (P.-M.) schonk mij een weergaloze Bourgogne Aligoté (2019) in die ik niet snel zal vergeten. Domaine Vincent Bachelet (C.-M.) presenteerde een onberispelijke generieke witte Bourgogne uit 2020. ‘Rijp geel fruit, complex, vol, rond en harmonieus’, tekende ik onder meer aan over de witte Bourgogne van Domaine Lucien Muzard et Fils, één van de beste domeinen in Santenay.

Chassagne-Montrachet
Een mooie, klassieke witte Bourgogne die tot grote tevredenheid stemde: de Chassagne-Montrachtet 1er Cru ‘Les Chevenottes’ uit 2019 van Domaine Marc Colin et Fils uit Saint-Aubin. ‘Les Chenevottes’ is een climat van bijna 11 hectare groot met een aantal troeven in hand: ligt op een steenworp afstand ten westen van ‘Le Montrachet’ en heeft een mooi glooiende bodem met mergel en kalksteen. Daar waar het climat overloopt in het climat ‘Les Bondues’ is de bodem meer kleiachtig. Met de chardonnay druiven in bekwame handen levert het complexe, aromatische Bourgognes op, delicaat en elegant tegelijkertijd. Deze Bourgogne stond ook op de zogenaamde Table de Découvertes. Ik schonk aldaar mijn proefglas goed vol om er het middagbuffet mee te begeleiden. Nee, ik hoefde die dag niet meer achter het stuur te kruipen.

Pernand-Vergelesses
Terug naar de heuvel Corton waaromheen drie AOC’s garant staan voor uitstekende Bourgognes. In Pernand-Vergelesses voerden de witte Bourgognes tot de eeuwwisseling de boventoon. Hoe goed de rode Bourgognes binnen deze AOC ook zijn geworden, laat het wit in hemelsnaam niet links liggen. Domaine Denis Père et Fils schonk ons een witte Pernand-Vergelesses in met allemaal van die dingetjes die je graag terugvindt in een goede witte Bourgogne: vooral puur, zuiver, elegant en met een steenachtige mineraliteit. Mag ik ook schrijven dat ik hem simpelweg lekker vond? Hoewel de vorige Grands Jours de Bourgogne vier jaar geleden plaatsvond, een handvol Bourgognes staat je bij als de dag van gisteren. Zoals daar was de overheerlijke rode 1er Cru Pernand-Vergelesses ‘Île des Vergelesses’ van Domaine Pavelot. Dat was de 2015, nu benieuwd naar de 2020. Wederom een complexe, maar reeds toegankelijke en vooral fruitige Bourgogne. En zoals wel vaker in deze week: met reeds boterzachte tannines. “Van grote klasse”, zei ik tegen Luc et Lise Pavelot.

Beaune
Deze vijf dagen liep ik een beetje achteloos de proeftafels van de grote handelshuizen voorbij. Bichot, Boisset of Bouchard Père et Fils, om alleen maar bij de letter ‘B’ te blijven. Ik geloofde het wel en hield het bij een vriendelijk praatje hier en daar. De vertegenwoordiger van (Domaine) Seguin-Manuel uit Beaune was echter genereus en schonk mij zonder blikken of blozen enkele Bourgognes in. Het hoogtepunt van deze miniproeverij was de witte 1er Cru ‘Clos des Mouches’ (2018) uit Beaune zelf. Meteen één van de mooiste Bourgognes geproefd deze week. ‘Pure finesse’ tekende ik met grote letters aan en blijkbaar niet het alleenrecht van de iconische witte ‘Clos des Mouches’ van Maison Joseph Drouhin.

Om te eindigen in Saint-Aubin
Hoewel de Côte de Beaune weinig of nauwelijks geen geheimen meer prijs geeft, toch interessant om Bourgognes te proeven van enkele minder bekende AOC’s. zoals Saint-Romain (Domaine Henri et Gilles Buisson (bio!) behoort inmiddels tot de top aldaar) en Maranges (idem voor Domaine Chevrot Père et Fils (ook bio!) in Cheilly-lès-Maranges). Maar omdat het deze laatste dag van Grands Jours de Bourgogne minder druk was, de perfecte gelegenheid om met de top van de Bourgogne kennis te maken. Het tijdschrift Bourgogne Aujourd’hui presenteerde ruim een jaar geleden zijn Top 100. Omdat de nrs. 1 en 2 deze week niet aanwezig waren, moest nr. 3 eraan geloven, dus ging ik een paar Bourgognes proeven bij de proeftafel van Domaine Hubert Lamy uit Saint-Aubin. Toeval of niet, maar de witte Saint-Aubin 1er Cru ‘Clos de la Chatenière’ torende deze week ver boven de rest uit. Je proefde en je dacht: mooi, aardig, stijlvol, totdat deze Bourgogne plotseling werkelijk alle registers opentrok, hetgeen uitmondde in een eindeloze en zinderende afdronk.

Pommard & Volnay tout en nuances
De middag vorderde toen ik een kleinere zaal van het congrescentrum binnenliep waar louter Bourgognes uit Pommard en Volnay werden gepresenteerd. Deze laatste loodjes wogen zwaar, want het proeven met het hart werd weer meer een proeven met het hoofd. Ik keer terug bij mijn eerdere opmerking over de jonge grote rode Bourgognes uit het jaar 2020: intens, geconcentreerd (soms regelrechte fruitbommen), reeds zachte, vriendelijke tannines, harmonieus en mooi in balans. Je weet dat zij heel grote Bourgognes gaan worden, maar precies hoe en tot wat, dat bleef ook deze namiddag menigmaal een vraagteken. De tegen de perfectie aanhikkende 1er Cru ‘Clos de la Bousse d’Or’ van Domaine de La Pousse d’Or uit Volnay was een goed voorbeeld. Op alle verdiepingen ijzingwekkend stijlvol. Met achter het donkere fruit reeds vriendelijk tonen cassis en een lieve florale toets (blauwe viooltjes). Maar hij hield nog veel meer verborgen.

Last but not least: Pommard. Château de Meursault maakt steeds betere, moderne en reeds op jonge leeftijd toegankelijke Bourgognes, Neem de levendige Pommard 1er Cru ‘Clos des Epenots’ uit 2019 die reeds barstte van het vrolijke klein rood en blauw fruit. Met aan het einde van de middag een bezoek aan de proeftafel van Domaine Comte Armand. Reden? Eén van mijn lievelingsdomeinen in de Côte d’Or met zijn immer onberispelijke ‘Clos des Epeneaux’ (monopole). Het zal je daarom niet verrassen: één van mijn favoriete Pommards, die bij het proeven immer een klein mystiek momentje biedt. Weet dat het domein ook een fantastische rode 1er Cru Auxey-Duresses maakt. Nauwelijks een betere manier om met het beste van de Côte de Beaune kennis te maken.

Grands Jours de Bourgogne 2022 onder de streep
Een goede voorbereiding (ik had voor iedere dag een uitgebreid lijstje gemaakt) loont, maar ik heb nu al zin om in 2024 mijn licht te laten schijnen bij voor mij onbekende namen. Het was verder een voorrecht om de duurdere tot de peperdure Bourgognes te proeven. In deze tijden dat wijnen uit de Bourgogne sowieso duurder worden, wordt het kopen van Bourgognes hierdoor minder intimiderend. Ik weet nu soms dat die Grand Cru of die 1er Cru van een domein formidabel is, maar een village of een generieke Bourgogne van hetzelfde domein doet er niet of nauwelijks voor onder. Voor de rest al die mooie Bourgognes. Ik herinner me bijvoorbeeld het proeven van de rode Nuits-Saint-Georges van Domaine Chantal Lescure. Op dat moment was die hele week al geslaagd.

In een dergelijke week bouw je een dierbare en vertrouwde familie om je heen: de pr-medewerksters van Bureau Interprofessionnel des Vins de Bourgogne die altijd voor ons klaarstonden. Dat gold ook voor de vriendelijke hostesses, die op hun beurt waren ingehuurd door de organisatie van Grands Jours de Bourgogne. Niet te vergeten: de wijnjournalisten met wie je namen van interessante wijnproducenten uitwisselde, maar ook de broodnodige onnozelheden om al dat geweld van die grote Bourgognes enigszins te kunnen relativeren. Dan zijn er de andere congresbezoekers, met wie je een middagbuffet nuttigde dat niet lang genoeg kon duren. En ten slotte al die vriendelijke wijnproducenten, althans de meesten waren vriendelijk, die mij ook nog een keer uitnodigden hun domeinen, handelshuizen of coöperaties te bezoeken.