‘Grands Jours de Bourgogne’ is de tweejaarlijkse wijnbeurs voorbehouden aan professionele kopers van wijn (wijnhandelaren, importeurs, slijters, restauranthouders, sommeliers) … én aan journalisten. Het vijfdaagse evenement bracht 950 producenten samen die ruim 5.700 wijnen presenteerden aan 1.700 bezoekers. Dag drie voltrok zich in Le Palais des Congrès in Beaune. Het wijndistrict Mâconnais stond centraal.

Inleiding
Le Palais des Congrès in Beaune was het zenuwcentrum van Grands Jours de Bourgogne. Vier van de twaalf manifestaties vonden hier plaats en de derde dag speelde zich helemaal af in Beaune met in de grote zaal van het congrescentrum Symphonie Mâconnaise. Het was verder de drukste dag voor de journalisten en wij mochten meteen in de ochtend aantreden voor een unieke degustatie.

Les Vins Mâcon
Ter gelegenheid van Grands Jours de Bourgogne presenteerde Union des Producteurs de Vins Mâcon een proeverij voor journalisten. In een kleine geïmproviseerde ruimte stonden op vijf tafels pakweg twintig, dertig Bourgognes uit de Mâconnais. Elke AOC werd enthousiast toegelicht door een wijnbouwer. De logische opbouw betekende achtereenvolgens de AOC’s Mâcon + dénomination géographique (ook twee maal rood), Viré-Clessé, Saint-Véran en Pouilly-Fuissé (de laatste AOC voorafgegaan door de minder bekende AOC’s Pouilly-Vinzelles en Pouilly-Loché).

Om te zeggen dat ik met het verkeerde been uit het hotelbed was gestapt, nou nee, maar die ochtend stoorde ik mij hartgrondig aan hout. Daar konden de wijnen en wijnbouwers weinig of niets aan doen. Punt was dat er vooral ‘2020’ werd gepresenteerd en dat waren veelal Bourgognes die nog op zoek waren naar hun balans en waarin de scherpe kanten van de houttonen nog bijgeschaafd en versmolten dienden te worden. Opvallend dat het vooral de Bourgognes uit Saint-Véran betrof, een dynamische AOC die in navolging van de AOC Pouilly-Fuissé heel graag een aantal climats gepromoveerd wil zien tot 1er Cru en hiervoor alle registers lijkt open te trekken.

Op de eerste tafel maar liefst acht flessen Mâcon + dénomination géographique (zes wit en twee rood). Geen generieke Mâcon(-Villages), maar ‘Mâcon’ mét de vermelding van de naam van een wijngemeente. Binnen deze appellation régionale (!) uiteraard een breed gamma aan karakters en smaken: van een gereserveerde, maar spannende Mâcon Milly-Lamartine ‘Alphonse’ van Château de Greffière uit La Roche-Vineuse tot een uitbundige, met rijp fruit overladen Mâcon Chardonnay ‘Les Crêts’ van Domaine Giroud uit Uchizy, een regelrechte crowdpleaser.

Ik was onder de indruk van twee verschillende Pouillys-Vinzelles ‘Les Longeays’: één van Domaine la Soufrandière (2020), het domein van de beroemde Bret Brothers en één van Domaine Thibert Père et Fils (2017). De eerste was reeds aantrekkelijk door de geur van wit fruit (peer), was verder fris en rond in de mond en bood een lange, vooral pure en zuivere afdronk. Naast de fles lagen stokbrood en geitenkaas en die vulden deze Bourgogne perfect aan. De tweede versie was groot geworden in een eikenhouten ton. Complex, rijp fruit, honing, boterachtig en bloemig. Een intense en levendige Bourgogne, die je rustig nog een paar jaar kunt laten liggen in de kelder. Geen commentaar over het hout? Nee, inmiddels grotendeels versmolten tot de smaak van een vriendelijke karamel.

Ten slotte maakte de vriendelijke Florence Girousse ons duidelijk waarom Pouilly-Fuissé zo’n grootse en veelzijdige Bourgogne is en waarom het een terechte verdienste is van de wijnbouwers dat een groot aantal climats onlangs is gepromoveerd tot een 1er Cru-classificatie. Zes flessen Pouilly-Fuissé op de tafel en blind proeven, want alle gegevens van producenten, climats en jaartallen bleven achterwege. Wij wisten wel dat de laatste fles een Pouilly-Fuissé 1er Cru was. Florence Girousse werkt bij L’Atrium in Solutré-Pouilly en in deze wijnwinkel (het is overigens géén caveau collectif) wordt een soortgelijke proeverij aangeboden. Kies een eventueel tijdstip van bezoek zorgvuldig uit, want in het hoogseizoen wil het er wel eens druk zijn. Maar wél de moeite waard.

Symphonie Mâconnaise
Op naar de grote zaal van het congrescentrum waar 134 exposanten Bourgognes uit de Mâconnais aanboden. Even in herinnering brengen: 70% van de druivenoogst in de Mâconnais gaat richting een coöperatie en dit wijndistrict telt er tien. Ik ben een grote fan van die coöperaties en hun wijnen worden regelmatig met enthousiasme in mijn blog besproken. Toch biedt juist zo’n dag de gelegenheid om de Bourgognes te proeven van de individuele domeinen. Ik zet een aantal krabbels en notities op een rijtje met als enige logica dat ik je meeneem van het noorden tot het zuiden van de Mâconnais.

• In 2012 was voor de jonge wijnbouwer Serge Lespinasse de tijd rijp om met zijn Domaine de Quintefeuille de lokale coöperatie (Cave de Lugny) te verlaten. Hij speelde zich meteen in de kijker met een fantastische Mâcon Lugny ‘Les Charmes’, nota bene het vlaggenschip van Cave de Lugny. De ‘2020’ was fris, zuiver, vol en rond in de mond (een mooie perzik). Het interessantste domein in een wijndorp dat momenteel er alles aan doet om de zesde appellation village in de Mâconnais te worden;
• De laatste appellation village in de Mâconnais werd binnengehaald door de wijndorpen Viré en Clessé. Opvallend dat veel domeinen binnen de AOC Viré-Clessé biologisch zijn gecertificeerd. Het alom gelauwerde Domaine André Bonhomme is hard op weg en het was de hele dag druk bij zijn proeftafel. Twee uitstekende alternatieven: Domaine (Pierre en Mylène) Gondard-Perrin en Domaine de la Verpaille (en twee maal ‘bio’). Van het eerste domein proefde ik onder meer de Viré-Clessé ‘Clos de Chapotin’ uit 2019: een rijke en fruitige (groene appel, peer) Viré-Clessé, soepel en zacht in de mond. Domaine de la Verpaille gaat al heel wat jaren mee en is sinds 2008 bio-gecertificeerd. De beste wijnbouwers weten van het climat ‘Longchamps’ een Viré-Clessé te maken die het midden houdt tussen fruitige en minerale tonen. Domaine de la Verpaille voegde daar bijna achteloos een mooie florale toets bij. Een ronde en krachtige Viré-Clessé en opvallend mooi in balans;
• Het zuiden van de Mâconnais wordt gedomineerd door de AOC’s Saint-Véran en Pouilly-Fuissé. De minder bekende pareltjes zijn te vinden binnen de classificatie ‘Mâcon plus een dénomination géographique‘ (ik zag nauwelijks generieke ‘Mâcon-Villages’ op de proeftafels staan). Drie voorbeeldige exemplaren: de fruitige Mâcon La Roche Vineuse van Domaine Merlin met prachtige minerale tonen, de feestelijke en volstrekt onbezorgde Macon Prissé van Domaine de la Pierre des Dame en ten slotte de Mâcon Vergisson van het uitmuntende Domaine Barraud, ook ‘ambassadeur van de AOC’s Saint-Véran en Pouilly-Fuissé’ genoemd, blijkbaar van alle markten thuis;
• Die ochtend mocht ik reeds kennismaken met enkele mooie variëteiten Pouilly-Vinzelles. Die middag gaf ik de nog kleinere AOC Pouilly-Loché de welverdiende aandacht door de proeftafel van Domaine du Clos des Rocs te bezoeken, volgens Hugh Johnson’s Pocket Wine Book 2022: “Reference.” Onder meer geproefd: de monopole ‘Clos des Rocs’ uit 2020 en de speciale cuvée ‘Clos des Rocs Révélation’ uit hetzelfde jaar (bij de laatste geen sulfiet toegevoegd). De eerste met een welhaast stenige mineraliteit. De tweede was complexer, verfijnder met dominantere fruitimpressies en een voorzichtige botertoets;
• Ook die dag liep ik met pijn in het hart een aantal domeinen en coöperaties voorbij die ik (goed) ken en waarvan ik de Bourgognes weet te waarderen. Bij één domein kan ik dit simpelweg niet en zag ik de bodem van mijn proefglas graag gevuld: Domaine Corsin uit Davayé. Maakt in de eerste plaat voorbeeldige Saint-Véran, maar ik ging voor de Pouilly-Fuissé ‘Aux Chailloux’ 2018 (vanaf oogst 2020 een 1er Cru climat): finesse, veel finesse met geuren van witte bloemen, brioche en honing. Een lange minerale afdronk begeleid door vriendelijke citrusvruchten. Grootgebracht in een houten én in een stalen ton (50%/50%). Deze Pouilly-Fuissé is harmonieus (lichtheid en kracht in één glas) en mooi in balans;
• Voor zover geproefd, als grote liefhebber van een rode Mâcon (100% gamay) werd ik deze dag niet verwend. Ik proefde te veel ‘groen’, Mâcon die dus nog één of twee jaar dient te worden bewaard. Vooral benieuwd, en ik was zeker niet de enige, naar de drie cuvées van Domaine de la Sarazinière uit Bussières. Het tijdschrift Bourgogne Aujourd’hui schreef onlangs: “Ses Mâcons rouges peuvent rivaliser avec de beaux crus du Beaujolais.” De twee cuvées uit de plaats Bussières met een klei-/kalksteen bodem bevielen mij nog het beste: mooi klein donker fruit met een kwartdraai van de pepermolen. De cuvée uit Serrières, afkomstig van een granieten bodem, was helemaal oké, maar hij leek te veel op een Beaujolais. Nou ja, dan heb je in ieder geval een goede en goedkope ‘Beaujolais’ in je glas. Wat mij betreft is een rode Mâcon all about the fruit en enkele goede (bio-)domeinen uit het noorden van de Mâconnais, die deze filosofie onderstrepen, lieten deze dag helaas verstek gaan;
• Niet per se een favoriete Bourgogne deze dag, maar wel een domein, waarvan ik overigens nog nooit iets had gedronken of geproefd: Domaine Dominique Cornin uit Chaintré. Pakweg tien jaar geleden een mooi portret van dit domein in de beste film ooit gemaakt over wijnbouw in de Bourgogne: A Year in Burgundy (2013). Omdat mijn hotel tegenover het congrescentrum lag, stiekem een aantal Bourgognes doorgeslikt (van Mâcon-Chaintré, Saint-Véran tot Pouilly-Fuissé). Enkele smaaknotities opgetekend, maar onder de streep met koeienletters ‘koninklijk’ opgeschreven, met een uitroepteken welteverstaan.

Journalistenvertier
Naast de persproeverij in de ochtend werden de journalisten deze dag nog twee keer vermaakt en geïnformeerd. Net zoals in Chablis was er in Beaune een excursie naar één van de drie in aanbouw zijnde Cité des Climats et vins de Bourgogne (de derde verrijst in Mâcon). Reuze interessant en ik kom er zeker op terug. Maar die dag: zonde van de tijd.

Om 16.00 uur opende Raphaël Dubois, Président des Grands Jours de Bourgogne en zelf een verdienstelijke wijnbouwer nabij Nuits-Saint-Georges, een persconferentie ter gelegenheid van Grands Jours de Bourgogne. Onderwerpen: terugblik op de oogstjaren 2019, 2020 en 2021, het aandeel Bourgognes binnen de belangrijkste internationale wijnmarkten (terugblik 2021 en vooruitzichten voor 2022) en aandacht voor een aantal educatieve projecten ontwikkeld door het Bureau Interprofessionnel des Vins de Bourgogne (BIVB). Ook die gelegenheid liet ik aan mij voorbij gaan (net zoals het gros van de journalisten dit ook deed) in de wetenschap dat de persconferentie zou worden geplaatst op de site van het BIVB met een link naar YouTube.

L’Autre Bourgogne
Onder een niet al te wervende naam presenteerden in totaal 55 wijnproducenten Bourgognes uit de Hautes-Côtes de Nuits en de Hautes-Côtes de Beaune met daarnaast, in een hoek ingericht als een soort louche, Crémants de Bourgogne. Ik besloot pen en aantekeningenboekje in de tas te laten en even te chillen in de Crémant lounche. De namen van de beste en/of lekkerste bourgondische bubbels onthoud je toch wel (de Crémants van Domaine Dominique Gruhier uit Épineuil wisten ons zeer aangenaam te verrassen, nadat het domein ons eerder deze week reeds trakteerde op een prachtige witte Bourgogne Tonnerre).

Wij eindigden de dag bij de proeftafel van Domaine Denis Père et Fils uit Pernand-Vergelesses. Het domein had zich ingetekend voor de ‘Hautes-Côtes manifestatie’, maar omdat het domein nog maar één (rode) Hautes-Côtes de Beaune aanbiedt, daarentegen drie Crémants, besloot men een proeftafel in te richten in de Crémant lounche. Na wat hoofdschudden en glimlachen het vriendelijke verzoek van mevrouw Denis om de drie Crémants te proeven. De Crémant de Bourgogne Blanc de Noirs gaat prima samen met een bourgondische maaltijd en de Crémant de Bourgogne Rosé is een ideale dessertwijn. Alle drie samen: de perfecte wijze om de derde van Grands Jours de Bourgogne 2022 feestelijk mee af te sluiten.