Het zag er in de Franse supermarkten altijd een beetje triest uit, de flessen Bourgogne Grand Ordinaire die onderin de schappen stonden tussen de plastic flessen met tafelwijn. Schrok die bizarre naam niet af, dan wel de foeilelijke etiketten die op de flessen waren geplakt. Hoewel als een AOC geclassificeerd, was de Bourgogne Grand Ordinaire een wijn die als laagste van het laagste werd beschouwd. Nog geen handvol domeinen wist er iets respectabel van te maken. Het aandeel in de supermarkt was veelal afkomstig van obscure handelshuizen. Ik heb er nooit eentje gekocht, nooit eentje gedronken. Waarschijnlijk geïnspireerd door een quote uit een oude wijngids: “Vooral jong drinken. Beter niet drinken.”

Eind november 2011 werd voor de Bourgogne Grand Ordinaire een nieuwe naam geïntroduceerd: ‘Coteaux Bourguignons’. Gegniffel alom bij de kenners, want alleen met een nieuwe naam ga je het tenslotte niet redden. Het nam verder niet weg dat rondom deze Bourgogne drie zaken in het luchtledige bleven hangen. Allereerst kunnen de druiven afkomstig zijn van bijna alle hellingen binnen de Bourgogne, van het noorden van de Grand Auxerrois (Joigny) tot het zuiden van de Beaujolais. En dat is een groot, heel groot wijngebied. Verder kunnen nogal wat druivensoorten worden gebruikt voor het maken van een Coteaux Bourguignons en deze mogen ook nog een keer bij elkaar worden gevoegd. Gelukkig neemt men tegenwoordig de moeite om de druif of druiven op het etiket te vermelden. Derde onbestemde factor: als laagste niveau binnen de classificatie AOC kan in principe iedere Bourgogne of Beaujolais uiteindelijk worden gedeclassificeerd tot een Coteaux Bourguignons.

Maar er is gelukkig meer gebeurd dan het pimpen van een product met een bedenkelijk aanzien. Na een jaar of tien kunnen wij concluderen dat de bourgondische markt op een positieve manier heeft ingespeeld op de naamsverandering. Ik noemde in eerdere bijdragen reeds de heerlijke rode Coteaux Bourguignons van Stéphanie Colinot (50% pinot/50% gamay) en de uitstekende rode Coteaux Bourguignons van Domaine du Four Bassot (100% pinot noir). Zelfs domeinen in de Côte d’Or (vooral Côte de Nuits) blijken zich niet te beroerd te voelen om een Coteaux Bourguignons te produceren met soms licht klassieke bourgondische allures, zo ook de betere handelshuizen in Beaune (vooral Maison Louis Jadot).

Albert Heijn houdt op moment van schrijven een kelderopruiming en toverde tot mijn grote verbazing een rode Coteaux Bourguignons (100% gamay) van Maison Antonin Rodet tevoorschijn. Plaatsgebrek in de kelder? Ik denk eerder dat Rodet een partijtje over had en in Nederland wist te slijten, want ik heb in al die jaren Rodet bij Albert Heijn nog nooit een rode Coteaux Bourguignons aangetroffen. De afgelopen jaren werd het aanbod Bourgognes van Rodet bij Albert Heijn juist alleen maar minder. Zoals eerder vermeld: ik ben een grote liefhebber van Rodet, maar dan van de wijnen die hij in Bourgogne achterhoudt. Bezoek zeker eens Clos Rodet in Mercurey, wanneer je in de buurt bent.

Intussen werd ik in Nederland aangenaam verrast door de rode Coteaux Bourguignons van Rodet. Met zoveel woorden is het mijn gewenste rode Mâcon, een variëteit die Albert Heijn onlangs in de ban deed. Althans wat deze minimaal dient te bieden. Vooral klein rood fruit met bescheiden rollen voor bes en kers. Attractief verder, omdat er juist allerlei zaken niet in zijn terug te vinden: strakke tannines, overheersende houttonen, nare zuren. Een prima drinkbare en vooral volstrekt pretentieloze Bourgogne. Wel eerst een half uurtje in de koelkast plaatsen. Het nodige fruit zal een kruidige (bijvoorbeeld Mexicaanse) maaltijd uitstekend partij bieden. Begin alvast met hem te drinken als aperitief.