Er wordt reeds decennialang wijn verbouwd op de westelijke hoogtes van de Côte de Nuits en de Côte de Beaune. Dat was voorheen vooral wijn van de aligoté druif, maar vanaf de promotie in 1961 van zowel de Hautes-Côtes de Nuits als de Hautes-Côtes de Beaune tot een appellation régionale, werd het aanplanten van pinot noir en chardonnay de norm. Binnen de Hautes-Côtes liggen de wijngaarden verspreid. Over iedere plek is goed nagedacht, waarbij de weersomstandigheden een grote rol spelen. Het is in de bosrijke Hautes-Côtes de Nuits van groot belang voor de druiven om de zon alle ruimte te geven.

De Hautes-Cotes de Nuits is kleiner dan de Hautes-Côtes de Beaune, maar het verschil valt mee wanneer je de cijfers wat betreft oppervlakte en opbrengst in ogenschouw neemt. In beide wijndistricten domineert de pinot noir druif, maar de witte wijnen (vooral van de chardonnay druif) vormen zeker geen uitzondering. In de Hautes-Cotes de Nuits rijd je wel over smallere wegen en door kleinere dorpen. Hier ligt geen coöperatie, caveau collectif of wijnwinkel die de lokale wijnen in de etalage zet. In de Hautes-Cotes de Nuits dien je wijn te kopen bij de plaatselijke domeinen. De wijnen, zo je wil de Bourgognes van de plaatselijke wijnbouwers, tref je wel aan in de restaurants van de wijndorpen.

In het wijndorp Villars-Fontaine wordt de scepter gezwaaid door de familie Hudelot. De broers Bernard en Henri Hudelot startten in 1973 gezamenlijk een domein. Inmiddels zijn hun wegen gescheiden en volgen zij ieder een eigen wijnfilosofie. Patrick Hudelot is een zoon van Henri en hij ging in 1999 geheel op de bio-toer. Het domein van Bernard wordt momenteel geleid door zijn dochter Armèle onder de naam Domaine Montmain en haar wijnen blijken verre van conventioneel te zijn. Maakt een kleine familiegeschiedenis duidelijk dat je binnen de Hautes-Côtes de Nuits een grote diversiteit aan wijnen aantreft en dit ligt voor een groot deel aan de individuele wijze waarop de wijnbouwers invulling geven aan het grootbrengen van hun wijnen.

Ik mocht de hand schudden van Patrick Hudelot. Voor de rest van mijn verblijf in zijn opvallend grote domein werd ik vergezeld door zijn vrouw Carine. Met onderkoelde toon pareerde zij iedere poging van mij om een wig trachten te drijven tussen de Hautes-Cotes de Nuits en de Hautes-Côtes de Beaune. “De argilo-calcaire bodem is terug te vinden in beide Hautes-Côtes”, werd mij duidelijk gemaakt. Ook het karakter van de Bourgognes uit beide wijndistricten verschilt volgens Carine Hudelot niet zo veel. Recente literatuur ondersteunt haar opvatting. Werden voorheen pogingen gedaan om verschillen te duiden tussen beide Hautes-Côtes (met tegengestelde conclusies), momenteel worden in het standaardwerk over Bourgogne (Les Vins de Bourgogne) de karakteristieken van beide Hautes-Côtes onder één noemer geplaatst.

Carine Hudelot had enkele flessen op een wijnton geplaatst. Het waren de drie rode versies Hautes-Côtes de Nuits die het domein maakt. Ik vroeg om eerst de witte Hautes-Côtes de Nuits (‘Les Plançons’) te mogen proeven, waarvan meteen een fles werd geopend. Dit is een fruitrijke Bourgogne met een licht florale toets. Ik ontwaarde enige beschaafde tonen vanille en een vleugje onbeschaafde tonen boerenerf. Vol, rond en lekker. Laat ik vooral dat laatste niet vergeten. Het was moeilijk kiezen tussen de drie rode versies, maar mijn vinger wees uiteindelijk naar ‘Les Genevrières’. Nadat je Nuits-Saint-Georges hebt verlaten en een paar tellen later de Hautes-Côtes de Nuits binnenrijdt, ligt dit steile climat meteen aan je rechterhand. Grenzend aan de Côte de Nuits derhalve, mogelijk daarom het meer complexe, rijke karakter van deze elegante en stijlvolle Bourgogne.

N.b.: Domaine Patrick Hudelot kent vaste openingstijden. Een voorkeur om je bezoek middels een berichtje af te stemmen. Mijn e-mail werd per omgaande beantwoord.