Je zult in Nederland niet struikelen over de flessen Irancy. Toch hebben wij te maken met een heuse appellation village in het noorden van de Bourgogne. Deze classificatie geldt alleen voor de rode wijn die van de pinot noir druif wordt gemaakt. De regels binnen de AOC staan toe dat er een beetje van de lokale druif césar bij mag worden gevoegd (tot 10%). Ooit beschreven als ‘geen gemakkelijke, tanninerijke wijn’, en dan druk ik mij nog voorzichtig uit, een hedendaagse Irancy heeft doorgaans een donkere kleur, een aangename neus en is verder vrij licht en fruitig. In een goede Irancy vormen deze karakteristieken een mooi geheel.

Wanneer je door een wijntijdschrift of wijngids bladert, word je af en toe geattendeerd op een interessante Irancy. Zo wees La Revue du vin de France ons eind vorig jaar op een exemplaar uit 2015 van Pascal Bouchard: “Un vin de Bourgogne équilibré et précis.” Maison Pascal Bouchard, een handelshuis dat is gespecialiseerd in wijnen uit het noorden van Bourgogne, ligt in het nabijgelegen Chablis. Zijn Irancy ‘Les Vieilles Vignes’ werd opgemerkt in een andere wijngids.

Maar dat was 2015 en wat 2016 betreft deed Irancy een stapje terug en leek de appellation village weer te verdwijnen in haar relatieve onbekendheid. Daar kon het wijndorp verder weinig aan doen, want het weer was dat jaar bar en boos. “Une année à oublier pour les vignerons!”, schreef Bourgogne Aujourd’hui. Toch wist dit laatste tijdschrift enkele interessante flessen naar voren te schuiven. Zo ook Le Guide Hachette des Vins. Het was de ‘Palotte’ van Domaine Benoît Cantin die eruit sprong met maar liefst twee sterren en een zogenaamde coup de coeur.

Irancy is één van de mooist gelegen wijndorpen in Bourgogne. Tijdens de lange afdaling naar het dorp zie je aan alle kanten wijngaarden. Het groene dal lijkt hierdoor op een natuurlijk amfitheater. In het dorp gearriveerd blijken er de nodige gastvrije wijnbouwers te wonen. Bij vrijwel ieder domein is een bordje ‘cave ouverte’ geplaatst. Van één domein kende ik de vaste openingstijden, dus had het mij niet mogen verbazen dat voordat ik aanbelde de deur reeds werd geopend. Bij Domaine Benoît Cantin welteverstaan.

Ik was vooral benieuwd hoe het nu precies zit met die césar druif. Wordt daarvan steeds een beetje toegevoegd aan een Irancy? Niet per se. Het is vooral een steuntje in de rug voor de pinot noir druif en zorgt er onder meer voor dat de wijnen langer kunnen worden bewaard. Het domein heeft een klein perceel césar dat pal naast het fameuze climat ‘Palotte’ ligt met zijn relatief rijke kalkstenen bodem. Het toevoegen van de césar druif heeft zeker enige invloed op het karakter (kleur, smaak) van de wijn, maar ik mocht niet vergeten dat een Irancy bovenal ‘pinot noir’ is. Bij de ‘Palotte’ uit 2017 werd enige césar toegevoegd. Om het gebruik van césar in het juiste perspectief te plaatsen, werd mij toevertrouwd dat de ‘Palotte’ van 2018 100% pinot noir zal zijn. Ook in het noorden van de Bourgogne bracht dat oogstjaar mooie, rijpe druiven voort.

Naast de ‘Palotte’ uit 2017, die langzaam zijn voluptueuze aroma’s begint prijs te geven, biedt Domaine Benoît Cantin nog drie versies Irancy aan: de ‘generieke’ Irancy (voor de 2016 kreeg Benoit ook een ster in de Guide Hachette), de ‘Cuvée Emeline’ (een uitgelezen selectie druiven van verschillende percelen) en de ‘La Grande Côte’, een climat dat net beneden ‘Palotte’ ligt. Cantin is tijdens het maken van zijn wijnen steeds op zoek naar die stijlvolle Bourgogne met de nodige finesse en hij weet dat met ‘La Grande Côte’ op een indrukwekkende wijze te bewerkstelligen. Aan de versie uit 2017 is een klein scheutje césar toegevoegd, maar deze Bourgogne kan reeds aan het einde van dit jaar een feestelijke maaltijd begeleiden.