Iedereen houdt van Vosne-Romanée. Er is in de wijnliteratuur werkelijk geen onvertogen woord te vinden over deze vermaarde AOC in de Côte de Nuits. Een documentaire over Bourgogne is niet compleet zonder een aantal beelden vanuit Vosne-Romanée. Toen Jancis Robinson in haar Wine Course (1995) de Bourgogne introduceerde, stond ze met haar paraplu in een wijngaard van dit geliefde wijndorp. Jancis nam de regen voor lief. Zij stond namelijk op het punt om het plaatselijke wijnicoon Henri Jayer (1922 – 2006) te ontmoeten.

Jaren geleden volgde ik een tip van de wijnschrijver Patrick Matthews die mij in Beaune zou moeten leiden tot La Cave des Vieilles Vignes. Op het adres bleek inmiddels La P’tite Cave te zijn gevestigd, anno 2018 nog steeds enthousiast geleid door Stéphanie Bouhin. Stéphanie koopt de wijnen rechtstreeks bij domeinen. Ik trek enige tijd uit om naar haar verhalen te luisteren. Eenmaal aan de praat met Stéphanie is er geen ontkomen meer aan. Vorig jaar bezocht ik haar weer en na een kleine aankoop vroeg ik haar om mee te denken welke fles Vosne-Romanée ik had gekocht tijdens mijn eerste bezoek. Wij kwamen uit bij een 1er Cru uit 2004, eentje van Domaine Daniel Rion et Fils: ‘Les Beaux Monts’ derhalve.

Deze Vosne-Romanée werd, na hem zeker vijf jaar te hebben bewaard, voor een kerstgezelschap uit de kelder gehaald. Nog nooit vonden wij zoveel woorden om de geuren en smaken van een wijn te beschrijven. Het dilemma was dat al deze sensaties wel aangenaam waren, maar van deze lappendeken viel verder weinig meer te maken. Denk hierbij aan licht overrijp rood en blauw fruit, takken, bladeren, verregende struiken en boerenerven, maar ook aan chocola, drop, leer, hoestdrank en misschien wel aan het bourgognekleurige jasje van Jancis Robinson. In ieder geval veel donkerrood, tegen lichtbruin aan. En dat had mij aan het denken mogen zetten.

Ik herinnerde mij dit voorval toen ik enkele jaren later weer in Bourgogne was. Met een wijnbouwer deelde ik de ervaring met genoemde Vosne-Romanée. Hij luisterde goed naar mijn verhaal, maar bij het jaartal onderbrak hij mij. ‘Ah”, zei hij, “2004, ce sont des petits pois!” Met zoveel woorden maakte de goede man mij duidelijk dat 2004 wel een goed jaar was, maar dat de wijnen niet lang houdbaar bleken te zijn. Zelfs niet exemplaren uit Vosne-Romanée. Volgens de wijnbouwer leek de smaak van de wijn, eenmaal net over zijn top, op verse erwtjes. Een sensatie die nog ontbrak op onze toch al uitgebreide lijst smaakimpressies.

Sinds deze wijsheid met mij werd gedeeld, serveer ik bij een rode Bourgogne wat vaker verse erwtjes. Voor een goede Vosne-Romanée kun je nog steeds terecht bij Domaine Daniel Rion et Fils in Premeaux-Prissey. De Engelse wijnschrijver Hugh Johnson prijst deze wijnproducent jaarlijks in zijn wijngids hij en voegt hierbij aan toe: “Alle wijnen zijn billijk geprijsd.”