She has a Richebourg? Mon dieu. I have completely underestimated Stephanie.
(Miles in de film Sideways)

Op papier vormen de drie evenementen in de Côte de Nuits met hun prestigieuze rood een waardige afsluiter van Grands Jours de Bourgogne. Tegelijkertijd vereiste het proeven deze dag alle aandacht. Veel rood uit 2022 was nog vrij gesloten, gaf bij lange na niet alles prijs en het geheel was niet zelden tanninerijk. Maar de vergezichten waren soms adembenemend. Al met al een kleine tour de force aan het einde van een toch al veeleisende proefweek. Om Grands Jours de Bourgogne te vergelijken met een bootcamp, zoals een wijnauteur het onlangs deed, is natuurlijk overdreven, maar de vergelijking komt dan ook weer niet uit de lucht vallen. Graag neem ik je nog één keer mee.

Joyaux en Côte de Nuits
[locatie: Tonnellerie Rousseau in Gevrey-Chambertin;
AOC’s: Marsannay, Fixin en Gevrey-Chambertin]

De AOC Marsanney herbergt het nodige wit en hier en daar presenteerde een domein de fameuze rosé uit deze wijngemeente. De Marsannay ‘Les Longerois’ (rosé) van Domaine Charles Audoin was fris en fruitig, maar had ook het nodige statuur dat past bij een appellation village. Een opmerkelijke keuze van het domein om te kiezen voor pinot noir druiven van een climat dat de ambitie heeft om als 1er Cru te worden geclassificeerd. Waar ik ook van genoot, was het gesprek met Marie-Françoise Audoin. Wat een vriendelijke vrouw.

Met al dat rood voor de boeg, probeerde ik het zo lang mogelijk bij wit uit de AOC Marsannay vol te houden. Uitroeptekens geplaatst bij de witte Marsannay van Domaine (nu: Isabelle) Collotte (mooie minerale tonen), van Domaine Huguenot (een van de beste domeinen in Marsannay-la-Côte) en van Domaine Olivier Guyot (zeer ingenomen met ‘La Montaigne’).

Meteen de stap naar Gevrey-Chambertin, om te beginnen met appellations villages (‘vieilles vignes’ en ‘Les Jeunes Rois’) van Domaine Tortochot. Het domein profileert zich nadrukkelijk op sociale media. Allemaal met mooie redenen, onder meer voor het promoten van de vereniging van vrouwelijke wijnmakers in de Bourgogne (Femmes et Vins de Bourgogne). Het domein maakt Bourgognes die AB en Ecocert zijn gecertificeerd én die doorgaans om enig geduld vragen. Maar ik genoot reeds met volle teugen van de 1er Cru ‘Lavaut Saint-Jacques’.

Ik proefde verder elegante en smaakvolle Gevrey-Chambertin (‘Petite-Chapelle’ en ‘Aux Étolois’) van het gerenommeerde Domaine Rossignol-Trapet. Net zoals twee jaar geleden nam ik afscheid van Tonnellerie Rousseau in Gevrey-Chambertin door de stand van Domaine Bruno Clair te bezoeken. Ik was diep onder de indruk van de ver tot in de puntjes verzorgde ‘Clos Saint-Jacques’, de 1er Cru die soms hoger wordt aangeslagen dan sommige Grands Crus. Een eenzame topper deze vroege ochtend in Gevrey-Chambertin.

Quatuor en harmonie
[locatie: Salle Polyvalente Bernard Santona in Nuits-Saint-Georges;
AOC’s: Morey-Saint-Denis, Chambolle-Musigny, Vougeot en Nuits-Saint-Georges]

Het domein besloot blijkbaar op het laatste moment toch aanwezig te zijn, want het nummer van de stand werd door een ‘a’ aangevuld. Ik heb het over het Domaine Henri Gouges, nog niet zo lang geleden door het tijdschrift Bourgogne Aujourd’hui uitgeroepen tot de allerbeste wijnproducent van Bourgogne. Het was uiteraard druk bij de stand, dus ik nam voor mijn nieuwsgierigheid genoegen met de Nuits-Saint-Georges uit 2021. Ik dacht na het proeven: waarom al die drukte rondom dit domein? Ik liep verder en plots het ervaren van een scala aan uitgestelde, uiterst aangename smaaksensaties. Voor de rest veel tannines in andere, nog jonge variëteiten Nuits-Saint-Georges. Ook bij Chantal Lescure, het domein waarover ik twee jaar geleden behoorlijk enthousiast was. Ik werd voor het eerst gewaar hoe 2020 in zijn jeugdige vorm (fruitbommen) verschilt van de dito versies uit 2022 (gereserveerd, gesloten, in de verte gloort de potentie).

Er is altijd nog Chambolle-Musigny to the rescue. Ik overwoog een paar tellen mij vast te ketenen aan de stand van Jean-Claude Boisset. Zowel de generieke Chambolle-Musigny uit 2021 als de 1er Cru ‘Les Charmes’ 2022 waren weergaloos. Werkelijk alle dat je mag vragen van een goede Bourgogne, in het kwadraat.

Met veel plezier wat langer stilgestaan bij de stand van Boursot Père et Fils. Dit is het enige domein uit Chambolle-Musigny met een vermelding in Le Guide des Caves. Dat deze blijk van gastvrijheid geen toeristenval is, bleek uit het gamma dat ik van het domein mocht proeven. In het glas van de 1er Cru ‘Les Fuée’ hing een aangenaam parfum van viooltjes en framboos. Een elegante, charmante, maar bovenal verraderlijke en verleidelijke Chambolle-Musigny. Wat later in Nuits-Saint-Georges geluncht met een vriendelijke Belgische importeur en zijn vrouw. Wij waren alle drie te spreken over de geopende Chambolle-Musigny, die op de tafel stond. Hij was van Domaine Boursot Père et Fils.

Vosne-Millésime – Noblesse des Clos Vougeot
[locatie: Château du Clos de Vougeot;
AOC’s: Vosne-Romanée en Clos de Vougeot]

Het is dat je alleen tijdens dit evenement Vosne-Romanée villages, en vooruit 1ers Crus, kunt proeven, de belangrijkste reden om mij ervoor in te schrijven. Maar zij waren niet allemaal even gemakkelijk te proeven. Wanneer er die dag een wedstrijd was uitgeschreven tussen Chambolle-Musigny en Vosne-Romanée, dan won de eerste op punten. Voor de rest was dit evenement in hoge mate een pr-gebeuren. Dat zag je aan alles: locatie, publiek, bourgondische kopstukken, de vele Grands Crus en de grote namen van wijnproducenten. Achter de stands stonden soms bekende bourgondische wijnmakers, zoals Véronique Drouhin-Boss bij Maison Joseph Drouhin.

Bij Drouhin werd onder meer ‘Les Petits Monts’ (1er Cru) ingeschonken: strak en nog bescheiden, maar met genoeg aanknopingspunten om er een grote Bourgogne van te maken. “Kan zich meten met een ‘Richebourg”, maakte het huis kenbaar. Een ander bekend handelshuis heeft ook iets met bergen: de 1er Cru ‘Les Beaux Monts’ van Maison Louis Latour. Totaal andere koek: opvallend toegankelijk met een fluweel-, zijdeachtige textuur. Natuurlijk werd een zijn ‘Romanée-Saint-Vivant’ niet onberoerd gelaten. Ontelbare zalige smaaksensaties, maar een tikkeltje meer gereserveerd dan de 2020 die ik in 2022 proefde.

Het was ooit Domaine François Lamarche, maar op de flessen lees je tegenwoordig ‘Nicole Lamarche’. Het domein is vooral bekend vanwege zijn monopole ‘La Grande Rue’, een smal Grand Cru climat ingeklemd tussen ‘La Tâche’ in het zuiden en zowel ‘La Romanée’ als ‘Romanée-Conti’ in het noorden. Ik kan mij mindere buren voorstellen. Maar goed, ‘La Grande Rue’ stond niet op de proefton, wel een Vosne-Romanée (village), de 1er Cru ‘Les Chaumes’ en een ‘Clos de Vougeot’. “Adresse exceptionelle“, tipt mijn favoriete reisgids Petit Futé. Weer met beide voeten op de grond, wanneer ik verder lees: “Pas de visite possible sauf exception (uniquement sur rendez-vous car peu de vins sont à vendre).“

Wat kan ik verder zeggen over de Bourgognes op de proefton van Domaine Michel Gros? Ik was heus niet de enige die er een foto van nam (Anne Gros presenteerde ook een ‘Richebourg’). Alle bezoekers van dit evenement ontpopten zich trouwens tot één happy camera crowd. Twee 1ers Crus variëteiten, die niet op de bijgaande foto staan, mochten bij wijze van spreken dezelfde avond een bourgondische maaltijd begeleiden: de reeds aangenaam toegankelijke ‘Aux Brûlées’ en ‘Clos des Réas (alweer een monopole).

Bij het proeven van de ‘Richebourg’ drong zich de vergelijking op met de ‘Musigny’ van Drouhin die ik de avond van tevoren mocht proeven. De ‘Richebourg’ had iets, noem het verfijnd sauvage met subtiele sous-bois ondertonen, maar was meer opulent wat betreft de fruitaroma’s. Je kunt het verder niet nader duiden, maar deze Bourgogne herbergde iets ondeugends. Ik kon mij geen andere reden bedenken, waarom ik na het proeven moest glimlachen. Want om de prijs van een fles doe je dat namelijk niet. Of was dat juist het ondeugende aspect?

En dan breng je je proefglas terug en plaatst het in een kunststoffen rek naast al die andere proefglazen. Net zoals in 2018 en 2022 overvalt je een intens weemoedig gevoel dat het echt, echt is afgelopen. Je bent totaal blasé, tegelijkertijd wil je meer en meer. Je wil de ‘Montrachet’, ‘Musigny’ en ‘Richebourg’ overtreffen. Niets is heilzamer dan naar buiten lopen, over een muurtje te klimmen en te midden van ‘Clos Vougeot’ genieten van de weldadige lentezon en de strakblauwe lucht. Met de wetenschap dat in de kofferbak van de auto een doosje witte Saint-Aubin ligt, waar ik in Nederland in goed gezelschap ontzettend van ga genieten.