De tv-uitzending over de Bourgogne in de meest recente serie Gort over de Grens droeg als ondertitel ‘Bourgogne: de duurste wijnen ter wereld’. Gort begon de amusante, licht koddige aflevering bij het standbeeld van Vercingetorix in Alise-Sainte-Reine en verhaalde over de strijd tussen de Galliërs en Romeinen in 52 v.Chr. Een recent artikel in het wijntijdschrift La Revue du Vin de France merkte in de Côte de Nuits en de Côte de Beaune een prijzenslagveld op. Waarom zijn de bekende Bourgognes zo duur en kan men er nog iets aan doen? Het wijntijdschrift zette voor ons een aantal zaken op een rij.

– De Bourgogne is een kleine wijnregio en vele wijngaarden zijn versnipperd. Het wijntijdschrift nam als voorbeeld de 5,2 ha ‘Clos des Corvées’, een monopole van Domaine Prieuré Roch in Nuits-Saint-Georges. Dat zijn heel wat wijnflessen, maar verdeeld over een Bourgogne minnende wereld is het niets;

– Wijnprijzen zijn mede afhankelijk van het prestige van een domein of diens wijngaarden. Houd de naam van de beroemde wijngaard ‘Clos de Vougeot’ voor ogen en je hoort de kassa reeds rinkelen. Terwijl de ene ‘Clos de Vougeot’ in kwalitatief opzicht zeker niet gelijk aan de andere is. Sommige wijnproducenten hebben adelbrieven, neem Domaine du Comte Liger-Belair in Vosne-Romanée, Domaine Comtes Lafon in Meursault en Domaine Comte Senard in Aloxe-Corton. Faam van nobele voorgangers of adellijke voorouders stuwen de prijzen van de Bourgognes alleen maar de hoogte in;

– Pronken met de veren van je buren. “Mijn wijnstokken kijken uit over ‘Bonnes Mares’ of over ‘Le Montrachet’.” Een vaak gebezigde praktijk en een poging om te profiteren van een beroemde wijngaard naast de deur. Kwaliteit volgt niet noodzakelijkerwijs, maar financieel succes is menigmaal verzekerd;

– Prijzen van de Bourgognes omarmen de mode. Tegenwoordig voelt Vosne-Romanée de adem van Gevrey-Chambertin in zijn nek. Rond de eeuwwisseling deed de naam Morey-Saint-Denis weinig harten sneller kloppen, hoewel het wijndorp zo mooi ligt ingeklemd tussen de AOC’s Gevrey-Chambertin en Chambolle-Musigny. In een dikke 15 jaar wil er wel eens wat veranderen. De monopole ‘Clos de Tart’ wisselde in het najaar van 2017 voor maar liefst 250 miljoen euro van eigenaar;

– Het zijn steeds vaker investeringsmaatschappen en bankiers die zich in de Bourgogne roeren. De financiële draagkracht van deze giganten zorgt voor een oververhitting van de prijzen, vernietigt daarbij en passant alle benchmarks. Bekende veilinghuizen, zoals Christie’s en Sotheby’s, voeden verder de race voor records. Onlangs werd een niet al te oude ‘Clos de Vougeot’ van Domaine Leroy onder de hamer gebracht en hij leverde 6.000 euro op;

– De schaarste van Bourgognes door twee kwantitatief mindere oogstjaren (2019 en 2020) en een dramatisch oogstjaar (2021). De kwaliteit? Tweemaal uitstekend en één keer goed (‘klassiek’). De wijnbouwer Benoît Eschard (Domaine Jeannin-Naltet in Mercurey): “Relatief weinig rendement en een aanhoudende uitstekende kwaliteit, zal vroeger of later weerslag hebben op de beschikbaarheid én op de prijzen van de wijnen.” Laten wij hopen dat 2022 een goed oogstjaar wordt. Want de schaarse oogst van 2021 zal een gat in de wijnmarkt slaan. Of zoals een bekende bourgondische wijnproducent het formuleerde: “Wijnmarkten houden niet van gaten. Maison Louis Jadot durft wat prijzen betreft zelfs concreet te zijn: “Er zijn momenteel sterke spanningen op volumes en prijzen, voor wit zelfs meer dan voor rood met een onvermijdelijke prijsstijging van ongeveer 15 – 20%.”

De vijftig grootste wijnproducenten in de Bourgogne nemen geen nieuwe klanten meer aan. Al hun wijnen worden gereserveerd op basis van toewijzing en zijn bestemd voor een aantal importeurs, restaurants met Michelinsterren, wijnhandelaren en vermogende of loyale klanten. Sommige domeinen blijven hun Bourgognes nog tegen redelijke prijzen verkopen. Of doen althans een oprechte poging daartoe. Want, is er voor een 1er Cru Meursault van een gerenommeerd domein een kleine 100 euro in rekening gebracht, is deze Bourgogne al meer waard op het moment dat hij de poort van het domein passeert. De vraag luidt verder of deze Bourgogne is bestemd voor consumptie. Vaak wordt deze wijn voor meerdere jaren bewaard en tegen een hogere prijs doorverkocht. Speculatie heerst, ook in de Bourgogne.

Andere wijnproducenten weigeren de portemonnees van tussenpersonen te spekken. Vijftien gerespecteerde wijnbouwers (onder meer Lafon, Méo, (Bruno) Colin, Bouvier, Duband en het handelshuis Drouhin) hebben een internetsite gecreëerd om hun wijnen rechtstreeks te verkopen (Nos Climats). Men hoopt met dit initiatief van harte dat de door hen gehanteerde prijzen zullen ‘doordruppelen’ in andere segmenten van de bourgondische wijnmarkt.

N.b.: deze bijdrage is voor een groot deel gebaseerd op het vermelde artikel in ‘La Revue du Vin de France‘ (link uiteraard geplaatst), een artikel dat verscheen vóór de oorlog in de Oekraïne. En bedankt Paul voor de foto.