“Above all, please, I implore you, do not commit infanticide.”
Clive Coates MW *) in The Wines of Burgundy (2008)

In het kader van Grands Jours de Bourgogne staat deze middag de manifestatie Vosne Millésime – Noblesse des Clos Vougeot op het programma. Het is 2,5 kilometer lopen van Château de Gilly naar Château du Clos de Vougeot. De zon schijnt en de lucht is blauw. Het is lente in Bourgogne. Onderweg passeer ik enkele stickers met daarop een gele schelp op een blauwe achtergrond. Ik bevind mij op een historische route naar Santiago de Compostella.

Met de blog ‘Wijn uit Bourgogne’ mag ik mij, na een meesterproef te hebben afgelegd bij het Bureau Interprofessionnel des Vins de Bourgogne, journalist noemen. Als journalist schreef ik mij voor de tweede maal in voor de tweejaarlijkse mammoetproeverij Grands Jours de Bourgogne. In tegenstelling tot alle andere professionals die Grands Jours de Bourgogne bezoeken, worden journalisten behoorlijk gepamperd. Wij hebben een eigen (pers-)ruimte met comfortabele fauteuils. Verder kunnen wij onszelf koffie schenken. Op verschillende schalen ligt allerhande viennoiserie. Soms hoor ik in de verte een importeur, sommelier of wijnhandelaar, die onze luxe koffiemachine heeft gezien, vragen om een kopje koffie. De jonge Laura uit Dijon, met wie wij dik bevriend zijn, houdt iedereen gedecideerd buiten: “Désolé monsieur (of madame), cet espace est réservé aux journalistes.”

Iedereen is aardig, maar wij kunnen het vooral goed vinden met twee Duitse wijnjournalisten, een man en een vrouw die elk jaar een wijngids samenstellen. Wij vergeleken elkaars programma. Zij gingen Grands Crus proeven in zowel Chassagne-Montrachet als in Aloxe-Corton. Ik legde ook twee kaarten op tafel: Meursault proeven in Meursault (ik zou als alternatief ook naar Aloxe-Corton kunnen gaan) en als joker Vosne-Romanée (tot Grands Crus aan toe) en ‘Clos de Vougeot’ proeven in Château du Clos de Vougeot. Voor de laatste manifestatie mag maar een select aantal personen deelnemen en de Duitse journalist gaf toe net achter het net te hebben gevist. Hoewel het stel de afgelopen edities van Grands Jours de Bourgogne de proeverij in Château du Clos de Vougeot had bezocht, hoorde ik toch een lichte zweem van afgunst in zijn stem, toen de man opmerkte: “Na ja, das Entkorken dieser jüngsten Millésimes ist reiner Babymord.”

De toegang tot Vosne Millésime – Noblesse des Clos Vougeot wordt goed bewaakt. Tot drie maal toe dien ik mijn QR-code te overleggen. Na wat speurwerk vind ik binnen Château du Clos de Vougeot een grote ridderzaal met bourgondische wandtapijten, omgetoverd tot een tijdelijke proefruimte. Zoals gebruikelijk tijdens Grands Jours de Bourgogne 2022 krijg ik een wijnglas en een individuele crachoir overhandigd. Dit laatste attribuut vanwege de corona-epidemie, die in Frankrijk trouwens weer behoorlijk de kop opsteekt. Het idee om maar 350 personen toe te laten tot deze manifestatie heeft ook iets met corona te maken, maar Grands Jours de Bourgogne heeft toch alles in zich van een superspread event.

Normaliter hebben de domeinen, handelshuizen en coöperatie tijdens Grands Jours de Bourgogne een eigen stand met een uniek nummer, hetgeen met een corresponderende lijst in de smartphone de boel overzichtelijk houdt. In Château du Clos de Vougeot staan vier lange tafels: op de eerste tafel generieke Vosné-Romanée (villages), op de tweede tafel Vosné-Romanée 1ers Crus, op de derde tafel Vosne-Romanée Grands Crus en op de vierde tafel flessen ‘Clos de Vougeot’ (Grand Cru), bijna allemaal uit 2020. Deze exclusieve Bourgognes worden ingeschonken door jongeren die, zo lijkt het, geen flauw benul hebben waarmee zij vandoen hebben. Een vraag van mij aan een jongeman wordt met een blanco gelaatsuitdrukking beantwoord. Ik wil weten of het climat van een Vosne-Romanée 1er Cru dicht in de buurt ligt van een beroemde Grand Cru climat. Het blijft stil, totdat een bezoeker zich tot mij wendt en toefluistert: “’La Tâche’, monsieur.”

Dus wijs ik maar met mijn vinger naar de flessen. Van een Vosne-Romanée van Michel Gros (zijn rode Hautes-Côtes de Beaune is al weergaloos) gaat het al snel naar enkele 1ers Crus: ‘Les Beaux Monts’ van Domaine Benoît Chevallier, ‘Les Chaumes’ van Domaine Meo-Camuzet en ‘Les Suchots’ van Domaine Michel Noëllat, het nieuwe talent in Vosne-Romanée. De tafel met de Grands Crus valt een beetje tegen, omdat de ons beloofde ‘Richebourgs’ achterwege blijven. Dus moeten wij het doen met de nodige ‘Échezeauxs’ (Domaine du Comte Liger-Belair), enkele ‘Grands Échezeauxs’ (Domaine Mongeard-Mugneret) én een, overigens reeds hemelse, ‘Romanée-Saint-Vivant’ van Maison Louis Latour. Opmerkelijk dat ik deze namiddag met het grootste gemak een ‘Échezeaux’ van Amélie Berthaud kan proeven, terwijl het dezelfde ochtend in Gevrey-Chambertin dringen geblazen was voor een Fixin bij de stand van dit bourgondische supertalent.

Ik loop naar de laatste tafel met pakweg 50 flessen ‘Clos de Vougeot’. Daar gaat het van kwaad tot erger. Sommige versies klinken mijn wangen bijna aan elkaar. Deze wijnen staan stijf van de tannines en lijken doortimmerd met vers gekapt hout. Hoe zullen deze Bourgognes zich in de loop der jaren ontwikkelen? De wijze lessen van Clive Coates zetten niet alle zoden aan de dijk (goed ruiken, aandacht voor wat je ontwaart tijdens de afdronk en ten slotte de lengte: “A vital clue.”). Achter de tafels staan vele tientallen, tegen de honderd lege flessen. Ik moet onwillekeurig denken aan de woorden van de Duitse journalist. Ik spoel mijn mond met bronwater en een 1er Cru Vosne-Romanée.

Ik laat het er vervolgens bij en besluit terug te keren naar de mij vertrouwde perszaal in Château de Gilly. Op weg naar buiten loop ik langs enkele tables de découverte. In de stijl van Grands Jours de Bourgogne staan op (ditmaal) enkele wijntonnen Bourgognes die je vrijblijvend kunt inschenken en proeven, zonder bemoeienis van wie dan ook. Ik laat ze allemaal staan. Eenmaal buitengekomen doet de buitenlucht mij goed en ik geniet weer van de lentezon. Enkele bezoekers van Vosne Millésime – Noblesse des Clos Vougeot vormen een happy camara crowd en vereeuwigen het kasteel en de prachtige omgeving. Ik besluit om mee te doen totdat de shuttlebus arriveert. De wijnranken dragen nog geen blad.

*) Clive Coates overleed op 25 juli 2022 in een ziekenhuis te Lyon na een lang ziekbed.