Aligoté appeals either to those who know a lot about wine, or those how know nothing but appreciate a good drink. (Patrick Matthews)

Bourgogne Aligoté heeft in het verleden alle hoeken van de kamer gezien: verguisd, versmaad en zelfs geminacht. Een “dunne” en “zure” witte wijn, veroordeeld om tot het einde der tijden die zwartebessenlikeur te moeten begeleiden. Maar gelukkig zijn de tijden veranderd. De laatste jaren kent de Aligoté een heropleving en wordt zij door kenners en liefhebbers tot een modieuze druivensoort gerekend, die zelfs in staat is om de toekomst, mede gelet op de opwarming van de aarde, in de ogen te kijken. Bij een actueel verhaal over de Aligoté-druif, en derhalve ook over de Bourgogne Aligoté, dient echter een kanttekening te worden geplaatst: de oogstjaren 2019 en 2020 blijken voor de Aligoté-druif gecompliceerd te zijn.

De Bourgogne is een wijnregio waarbinnen de Aligoté-druif relatief veel wordt verbouwd (6% van de totale oogst), vooral in het noorden van de Bourgogne, in de beide Hautes-Côtes en in de Côte Chalonnaise. In Bouzeron, het meest noordelijke wijndorp in de Côte Chalonnaise, kan de druif zelfs bogen op een unieke AOC. Deze bijzondere variëteit laat ik in deze bijdrage echter buiten beschouwing. Mijn belangstelling voor de generieke Bourgogne Aligoté groeide met de spannende oogst uit 2014 en met de oogst uit 2018 ging ik helemaal overstag. Doorgaans koop ik ieder jaar een doosje bij de buren (Domaine Narjoux-Normand). Hoewel ik zijn Bourgogne Aligoté uit 2018 bijna niet kon onderscheiden van een goede Bouzeron of een witte Mercurey, was ik samen met mijn bourgondische gastheer meer gereserveerd over de versie uit 2020. Na een eerste slok bracht hij een ‘c’est bon’ uit, wat vrij vertaald zoiets betekent als ‘een goede, prima Bourgogne’, maar niet eentje waarvan je door het plafond schiet.

De Aligoté-druif is een meer tolerante variëteit dan de in de Bourgogne gangbare chardonnay. Het gevaar van overproductie loert echter om de hoek. Tijdens de oogst wordt zij vaak als eerste geplukt, en dat komt de uiteindelijke kwaliteit van een Bourgogne Aligoté niet altijd ten goede. Het proefpanel van Bourgogne Aujourd’hui trof in 2019 niet altijd die rijpheid van fruit aan die van een goede Bourgogne Aligoté mag worden verondersteld. Wordt de druif daarentegen te laat geplukt, dan resulteert dit menigmaal in een te zware, af en toe vermoeide Bourgogne Aligoté. Over het algemeen voldoet de Bourgogne Aligoté uit 2020 beter aan de veronderstelde basiskwalificaties. De typische aroma’s van rijpe peren en vriendelijke citrusvruchten zijn prominenter aanwezig. Je wordt weer de vertrouwde geur van witte bloemen gewaar, met verder enige opwekkende kruidigheid. Een goede Bourgogne Aligoté uit 2020 houdt volgens het proefpanel het midden tussen mooie minerale tonen en rijpheid van het fruit.

De Aligoté-druif is inmiddels serieuze business in de Bourgogne. Enkele jaren geleden werd een associatie opgericht om de Aligoté-druif te promoten: Les Aligoteurs. Aan de basis van deze associatie staan geen enthousiaste fans met te veel tijd, maar serieuze en gerespecteerde wijnbouwers uit vooraanstaande wijngemeenten, zoals Sylvain Pataille (AOC Marsannay) en Pablo Chevrot (AOC Maranges). Deze wijnbouwers zetten zich in om Aligoté te promoten en te beschermen. De renaissance van de Aligoté-druif betekent volgens hen “de vereenzelviging met een jeugdige, licht anarchistische Bourgogne”. De wijnbouwers spelen hierbij in op de vraag naar een frissere witte wijn dan naar een zwaarbeladen Chardonnay.

De Aligoteurs zijn zich ervan bewust dat ze geëngageerde wijnbouwers uit de gehele Bourgogne aantrekken. Niet erg natuurlijk, maar om al die flessen Bourgogne Aligoté niet op één hoop te gooien, wijzen de Aligoteurs nadrukkelijk op de diversiteit van het terroir, om aldus speciale regionale appellaties na te streven, zoals bijvoorbeeld Bourgogne Aligoté Côte Chalonnaise. De verschillende vinificatiemethoden van de wijnbouwers zouden tot uitdrukking kunnen komen door de vermelding van een speciale cuvée op het etiket van de wijnfles. Eén slag bleef en blijft gewonnen: een Bourgogne Aligoté is redelijk geprijsd en de meeste exemplaren kosten niet meer dan €15. Bij de coöperaties, vooral in de Côte Chalonnaise en de Mâconnais, betaal je minder dan €10 voor een Bourgogne Aligoté, met als uitzondering de twee versies in de prestigieuze serie Millebuis (Buxy), waar men rond de €10 voor vraagt.

Wenden wij ons ten slotte tot de dégustation van Bourgogne Aligoté in het meest recente Bourgogne Aujourd’hui (№ 163), waarbij ik in de mij vertrouwde Côte Chalonnaise blijf, met één uitstapje naar de Mâconnais. Mooie noteringen voor onder meer de 2019 van Domaine de L’Ecette (Vincent Daux) in Rully en de 2020 van Domaine Michel Sarrazin et Fils in Charnailles nabij Givry. Opvallend is dat de Bourgognes van Maison Gouffier de laatste jaren steeds vaker terug te vinden zijn in best-of-lijstjes, zo ook hun Bourgogne Aligoté uit 2020. Het huis annex domein is te vinden in Fontaines nabij Rully. Ook de Vignerons de Buxy maakten een zeer goede Bourgogne Aligoté, inmiddels van vaste waarde, die men uitbracht in hun goedkoopste serie Buissonier (€6,30). Een speciale vermelding voor de sympathieke coöperatie in Igé (Les Vignerons d’Igé), die net zoals hun collega’s in Buxy ook een uitstekende Bourgogne Aligoté uit 2020 aanbiedt (€6,60).