In het verre verleden wisten de monniken een wijngaard aan de ene kant van de weg te classificeren als een Grand Cru climat en een wijngaard aan de andere kant van de weg als een climat van mindere kwaliteit. Dit nobele werk wordt tegenwoordig uitgevoerd door de wijnexperts van de Franse overheidsinstantie I.N.A.O. Het selecteren van goede, betere en de beste wijngaarden bracht het wijntijdschrift Bourgogne Aujourd’hui op een idee: “Waarom zouden wij niet een kwalificatiesysteem van bourgondische wijnproducenten kunnen opstellen?” Een Top 100 was geboren.

Bourgogne Aujourd’hui bladerde voor deze allereerste editie van een Top 100 simpelweg door zijn nummers van de laatste jaren en verzamelde de punten van alle proefnotities (het tijdschrift proeft alle wijnen blind). Met name de domeinen die met hun Bourgognes regelmatig 17/20 of nog beter scoorden, konden rekenen op een hoge notering in de Top 100. De Fransen kennen overigens een 20/20 beloningssysteem, de Amerikanen doen het vanzelfsprekend met een 100/100 en wij Nederlanders met die zuinige 10/10.

De 19 beste wijnbouwers (“de bourgondische elite”), stuk voor stuk individuele domeinen, verdienen de speciaal voor dit event in het leven geroepen vier trosjes druiven. De overige 81 wijnproducenten, waartussen enkele gerenommeerde handelshuizen, krijgen drie trosjes druiven toebedeeld en een welgemeend schouderklopje. Coöperaties moeten het ontgelden. Geen enkele schopte het tot de Top 100 (La Chablisienne had toch gekund?).

Hebben wij een Top 100 uitgesmeerd over 22 kostbare pagina’s en alsof het nog niet genoeg was, presenteerde Bourgogne Aujourd’hui op zijn internetpagina een aanvullende lijst met maar liefst 175 domeinen, handelshuizen en een paar (inderdaad, twee) coöperaties, die twee trosjes druiven kregen. Sommige producenten zijn “hard op weg naar de drie”, dus kregen ze alvast twee en een halve tros. Bourgogne Aujourd’hui: “Wij geven grif toe dat de limiet soms erg dun is, misschien zelfs kunstmatig.” Krijg je toch respect voor de wijsheid van die monniken van weleer.

Het aantal slechte leerlingen in de klas, dat geen enkele druiventros verdient, dunt gelukkig uit. Daarnaast zijn er blijkbaar nog genoeg bourgondische wijnproducenten die te vaak de smaakpapillen van de wijnproevers hebben teleurgesteld en worden gekwalificeerd onder de noemer ‘één trosje druiven’. Men noemt uiteraard geen concrete namen, maar met de kennis van de pakweg 275 wijnproducenten is de rekensom natuurlijk snel te maken.

Maar hier wringt de schoen. Net zoals bij wijnconcoursen is het resultaat afhankelijk van het al dan niet hebben toegezonden van flessen wijn naar het proefpanel van Bourgogne Aujourd’hui. Ben je zuinig geweest met het toezenden van flessen, dan kost je dat ook onherroepelijk enkele plekken op de ranglijst. Ik zal voortaan met het nodige wantrouwen langs de domeinen lopen in mijn kleine wijndorp in het hart van de Côte Chalonnaise, die volgens de rekensom hooguit één, of wie weet zelfs geen trosje waard zijn. Of vonden hun Bourgognes simpel niet de weg naar het proefpanel van het wijntijdschrift?

Enfin, intussen het goede nieuws dat Bourgogne Aujourd’hui ons op zijn internetpagina trakteert op de namen van die 175 zonder meer uitstekende wijnproducenten met hun twee trosjes druiven. Hier zijn de Bourgognes nog betaalbaar. Klik voor de namen van de wijnproducenten voorzien met kernachtige karakterschetsen op de volgende dikgedrukte namen: enerzijds het wijndistrict Côte d’Or (Côte de Nuits en Côte de Beaune plus beide Hautes-Côtes), anderzijds tezamen het departement Yonne (Chablis en de Grand Auxerrois) en de wijndistricten Côte Chalonnaise en Mâconnais. Al met al vele malen interessanter en avontuurlijker dan die vrij voorspelbare Top 100. Opmerkelijk dat de nummer 1 tot op heden op zijn internetpagina geen melding maakte van de uitverkiezing tot beste wijnproducent van de Bourgogne door Bourgogne Aujourd’hui. Nou ja, de goede man duldt toch geen bezoekers aan zijn deur.