Bijgaande foto circuleert al een poosje op sociale media. Inderdaad, het betreft een ‘Romanée-Conti’ (uit 2007), zoals hij bij een liefhebber in Noord-China arriveerde. De geschatte waarde van deze Bourgogne bedraagt rond de € 17.000. Het bleek niet gemakkelijk te zijn om een goede ​​koerier te vinden vlak voor het Chinese Nieuwjaar. De wijn bevroor en de fles barstte alvorens hij arriveerde daar ergens in het hoge noorden van een land waar het behoorlijk koud kan zijn. “17.000€ pour un sorbet au vin de Romanée-Conti“, kopten de Franse kranten.

De foto lokte in Frankrijk een veelheid aan reacties uit. Men vond het vooral heiligschennis (‘massacre’, ‘sacrilège’), waarbij zeker ook een chauvinistische ondertoon klonk. Dit trieste voorval zou dé reden moeten zijn om te stoppen met het exporteren van exclusieve wijnen naar het buitenland. Ik trof de foto aan op de Facebookpagina van Géraldine Lochet, eigenaresse van Maison Géraldine Louise in Rosey. Zij kon er nog om glimlachen. Aubert de Villaine, mede-eigenaar van het Domaine Romanée-Conti, reageerde met de verklaring: “Ça fait mal au coeur, c’est très triste.” De Villaine kon met behulp van het nummer 2896 op het etiket achterhalen dat het om een echte ‘Romanée-Conti’ ging die eerder was verkocht aan een wijnhandelaar in de Loire-vallei.

Brengt de ‘Romanée-Conti’ ons bij de documentaire Sour Grapes (2016), onlangs (opnieuw) uitgezonden in de reeks 2Doc door de Nederlandse zender VPRO en op moment van schrijven te zien via Netflix. De documentaire portretteert een rijke Indonesische wijnverzamelaar met een fascinatie voor Bourgognes. Hij stapte rond de eeuwwisseling de Amerikaanse wijnveilingswereld binnen en gaf miljoenen dollars uit aan wijn. Hij dreef hiermee de prijs van de Bourgognes flink op. Plots draaide hij de boel om door uit eigen wijnkelder te verkopen. Hij vergaarde hiermee een fortuin van ongeveer 35 miljoen dollar.

Maar iets bleek niet te kloppen. De wijnen die hij verkocht, bleken counterfeits (dit treffende Engelse woord bevat zowel het idee van ‘vervalsing’ als ‘namaak’) te zijn. Ook de etiketten waren niet origineel. In de documentaire Sour Grapes komen deze (fake) etiketten voorbij: vele van Domaine Romanée-Conti (denk naast ‘Romenée-Conti’ aan ‘Richebourg’ en ‘La Tâche‘). Ook Domaine Ponsot uit Morey-Saint-Denis ontsprong de dans niet. Voor de sympathieke Laurent Ponsot, hij blijft in de gehele documentaire een gentleman, werd het snel duidelijk dat er met zijn wijnen en etiketten was geknoeid. Hoe kon een etiket tenslotte een jaar duiden waarin Ponsot nog niet in de betreffende wijngaard oogstte? In de documentaire werpt hij zich op als behoeder van de reputatie van wijnen uit de Bourgogne. Van tussen de wijnranken in Morey-Saint-Denis tot in de rechtbank in New York.

In 2016 deed Laurant Ponsot afstand van zijn domein en werd hij een succesvolle wijnhandelaar. Domaine Ponsot wordt inmiddels geleid door zijn zus Rose-Marie Ponsot. Het domein maakt een weergaloze generieke rode Bourgogne onder de naam ‘Cuvée de Pinson’. Naast de generieke Bourgogne van Anne Gros (Vosne-Romanée) het beste dat ik dronk binnen dit bourgondische segment. Toch kijken of Domaine Ponsot aanwezig is tijdens de komende Grands Jours de Bourgogne. In ieder geval zijn wij dan verzekerd van echte Bourgognes in hele flessen.