Na ooit te hebben gediend als etappeplaats tijdens de pelgrimage naar Santiago de Compostella, werd Tonnerre door mij de achttien daarop volgende jaren gepasseerd ter faveure van het grote, wat verderop gelegen Chablis. Het was de hoogste tijd om opnieuw kennis te maken met één van de poorten tot Bourgogne. Tonnerre is inmiddels toe aan een grondige opknapbeurt, om te beginnen met de beroemde, maar danig vervallen Fosse Dionne. De wetenschap dat een handvol duikers, die de ongekende diepte van deze lavoir (wasplaats) wilde verkennen, het leven liet, maakt de boel er niet vrolijker op. Wijnen uit de Tonnerrois gelukkig wel.

Het wijndistrict rondom Tonnerre heet de Tonnerrois en binnen deze benaming vinden wij twee appellations régionales terug: Bourgogne Tonnerre en Bourgogne Épineuil. Épineuil is een klein dorp ten noorden van Tonnerre, inmiddels er bijna aan vastgeplakt. Het is verder eerlijk verdeeld tussen die twee. Tonnerre heeft de witte wijnen (hoofdzakelijk gemaakt van de chardonnay druif) en Épineuil heeft de rode wijnen (hoofdzakelijk van de pinot noir druif). Dus heeft Épineuil ook de rosé.

De huidige AOC-classificatie is begin deze eeuw toegekend en sindsdien vinden de wijnen van de Tonnerrois voorzichtig hun ingang tot de wijnliteratuur. Daarvoor werden ze afgedaan als ‘goedkope imitaties’ van de beroemde wijnen uit Chablis. Inmiddels worden ze in het standaardwerk Les Vins de Bourgogne (2014) omschreven als fris, licht en fruitig. De wijnen uit de Tonnerrois gingen in ieder geval hun eigen weg en verwerven steeds vaker hun unieke en verdiende plek tussen al die andere Bourgognes. En daar zitten enkele regelrechte verrassingen tussen.

Wil je meer over de Tonnerrois weten, adviseer ik je om binnen te lopen bij Le Sommelier Gourmand in het centrum van Tonnerre (11 Rue de l’Hôtel de Ville) om kennis te maken met Patrice Vidaller. Patrice was in zijn jonge jaren sommelier in Parijs, totdat hij verkaste naar Tonnerre. Zijn vrouw maakt wijn, Patrice verkoopt wijn. Genoeg bekende namen worden door hem aangeboden en tot mijn plezier behoort daar ook de jonge en bevlogen wijnmaker Floris Masson (Domaine du Val Grévin) uit Épineuil bij. Anderhalf jaar geleden proefde ik tijdens de Grand Jours de Bourgogne zijn mooie Bourgogne Tonnerre ’Champs Boudons’ 2015 (‘vieilles vignes’). Intussen wordt de versie uit 2016 aangeboden. Rosé-fan die ik ben, ging mijn keuze verder uit naar zijn eigenaardige Bourgogne Épineuil ‘Les Dannots’ (‘vieilles vignes’) uit 2017. Er kunnen blijkbaar talloze aroma’s schuilgaan in de pinot noir druif. De neus neemt het reeds van verre waar: van rood fruit, een onmiskenbare kruidigheid tot een karakteristiek stalluchtje. Als er bij één rosé uit de Bourgogne sprake is van een zogenaamde acquired taste, dan wel bij deze.

Op de vraag of Patrice iets kon aanbevelen, los van het gangbare rijtje aanbevolen producenten, wees hij meteen naar de Bourgogne Tonnerre van Domaine des Quatre Saison uit Épineuil. Dit nieuwe domein wordt gerund door een paar jonge en enthousiaste wijnbouwers die zeer recent hun eerste oogst wisten te bottelen. Patrice probeerde in zijn beste Frans de filosofie van het domein uit de doeken te doen. Dat was niet minder dan ‘niet *u**en, maar flessen vullen’. De twee wijnbouwers zijn blijkbaar wars van alle verheven poeha over het maken van wijn. Het domein wil de weg van druif in de wijngaard naar wijn in de fles zo kort en bondig mogelijk houden. Niets meer, niets minder. Het resultaat is een bijzonder eigenwijze, brutale en tegelijkertijd één van de gezelligste vriendenwijnen die ik ooit heb gedronken. Ballonnen, slingers en feestgeroes. Voor de prijs (onder het tientje) hoef je het niet te laten. Deze heerlijke witte Bourgogne is alleen al reden om tijdens een volgend verblijf in Bourgogne die tussenstop in Tonnerre te maken. Wie weet bij Domaine des Quatre Saison in Épineuil zelf.