‘Grands Jours de Bourgogne’ is een tweejaarlijkse wijnbeurs voorbehouden aan professionele kopers van wijn uit Bourgogne (wijnhandelaren, importeurs, slijterijen, restauranthouders, sommeliers) … én aan journalisten. Het vijfdaagse evenement bracht meer dan 1.000 wijnmakers samen die tegen de 10.000 wijnen presenteerden aan ongeveer 2.500 bezoekers. Dag vijf en op zoek naar rosé … in de Côte de Nuits.

Het leek onderhand business as usual, toen ik vrijdagochtend nipte aan een ‘Charmes-Chambertin’ (Domaine des Varoilles). De laatste dag van Grands Jours de Bourgogne werd gekozen voor slechts één manifestatie *) en wel die in Gevrey-Chambertin, waarbij het noorden van de Côte de Nuits centraal stond (Marsannay, Fixin en Gevrey-Chambertin zelf). Hier kon ook enige witte wijn worden geproefd. Ik ging in de vroege ochtend vooral voor de rosé uit Marsannay. Ik geloofde wel dat ik bij een andere manifestatie van een ‘Bonnes Mares’ stijl achterover zou slaan. Dat deed ik al van die ‘Charmes-Chambertin’. Daarbij vond ik het na inmiddels vijf dagen van proeven een zware opgave om mij nog voor het middaguur onder te dompelen in stevige rode Bourgognes, ook al diende ik ze uit te spuwen, om vervolgens ruim zes uur achter het stuur te zitten.

Er werd in 2016, mede vanwege de slechte weersomstandigheden, nauwelijks rosé (100% pinot noir) gemaakt met druiven afkomstig uit de AOC Marsannay. Sommige domeinen pasten er helemaal voor. Er is weer voldoende geproduceerd met de opbrengst uit 2017 en dit jaartal werd door diverse wijnproducenten gepresenteerd. Toch konden de meeste van de lichte versies uit dat jaar mij niet bekoren. De enige uitzondering was de stevige rosé van Domaine Collotte met zijn uitgesproken smaak van rijpe frambozen. Deze rosé is onder meer te koop in de grotere supermarkten van Carrefour. Nee, het drong al snel tot me door dat de Bourgondische rosé dit jaar vooral in de Mâconnais (100% gamay) wordt gehaald of in bubbelvorm dient te worden gekocht. Ik genoot deze ochtend verder van een aantal mooie variëteiten, vooral rode Côte de Nuits-Villages, een uitstekend alternatief voor de steeds duurder wordende appellations villages in het noorden van de Côte de Nuits.

Twee kanttekeningen derhalve wat betreft de 10.000 gepresenteerde wijnen tijdens Grands Jours de Bourgogne (editie 2018): bij de Chablis uit 2016 (soms te ‘stalig’) en bij de Marsannay Rosé uit 2017 (soms te licht, te verdund). Een paar dagen geleden ontving ik de digitale persmap van het evenement. Over Chablis uit 2016 was te lezen dat hij van hoge kwaliteit is. Ik concludeerde op mijn beurt reeds eerder dat vooral de gerenommeerde domeinen dit wisten te bewerkstelligen. Eerder deze maand was bij Gall & Gall de Chablis 2016 van Domaine Laroche, zeker niet de minste, in de aanbieding. Natuurlijk nieuwsgierig of ik de eerdere indrukken in Chablis, van Chablis herkende. Helemaal. Deze mineralige Chablis vereist bij verstokte chardonnay fans, vooral die houden van rijk gevulde exotische fruitschalen, een acquired taste. Maar jij en ik weten dat dit domein garant staat voor een top Chablis.

Toen ik mijn proefglas terugplaatste in een daarvoor bestemde krat en de hostesses nog een prettige dag toewenste, overviel mij meteen een stevig gevoel van weemoed. Grands Jours de Bourgogne: er zijn best aandachtspunten die ik naar voren zou kunnen brengen richting de organisatie in termen van ‘te veel’ (wijnen, dagen, manifestaties). Het is een ervaring van overdaad die ik met meer bezoekers deelde. De kwaliteit van het aanbod was daarentegen zo overweldigend dat deze zuchten allang zijn verstomd. Ik proefde heerlijke witte (en rode!) Bourgognes uit de Mâconnais, prestigieuze Grands Crus uit de Côte d’Or. Toch, toen ik later die middag door de Champagne reed, had ik plotseling zin in een lekker koud biertje.

*) Wellicht uit het geheugen, maar een dag later trok een voor maart ongekende Siberische koude over West-Europa die ten minste een aantal dagen zou huishouden met alle narigheid van dien. Een reden om tijdig naar Nederland terug te keren.