De tweede, persoonlijke terugblik op 2025. Geen overdaad aan ontdekkingen dit jaar, wel enkele domeinen die mijn aandacht wisten vast te houden.

Toen Paul McCartney nog een tiener was, bedacht hij een liedje dat begon met de regel “Please lock me away” (“Alsjeblieft, sluit me op”). Hij wist niet goed wat hij ermee moest, dus liet hij het aan John Lennon horen. John moest erom lachen en vond het te somber en met te veel zelfmedelijden. Hij stelde voor dat Paul het beter bij die ene regel kon laten en het liedje verder niet hoefde af te maken.

Waarom ik de laatste blog van dit jaar met deze anekdote begin? Ook ik heb vaak die ene zin in mijn hoofd, waarvan ik het vervolg maar niet goed weet. Die ene zin vat precies samen waar ik me dit jaar steeds vaker van bewust werd: Bourgogne is een stukje kleiner geworden. En eigenlijk zou ik het daar simpelweg bij kunnen laten, want tenslotte rijmt kleiner ook op fijner.

Het jaar begon met de mededeling dat ik vanaf 2025 twee blogs per maand zou schrijven – in totaal zijn het er keurig dertig geworden – en dat de focus nog meer zou uitgaan naar de Côte Chalonnaise. Hierbij denk ik aan de prikkelende vraag van de hoogleraar die mijn masterscriptie begeleidde: “Wil je meerdere tegels lichten en kijken wat eronder ligt, of licht je slechts één tegel en ga je diep graven?” Ik koos dit jaar voor het laatste.

Dat wil niet zeggen dat ik de rest van de Bourgogne links liet liggen, maar ik keerde wel vaker terug naar mijn vertrouwde adressen. Domaine Denis Race in Chablis blijft er daar één van, nog altijd prettig onder de radar. Laurence en Denis runnen het samen met twee van hun dochters, Claire en Marine, en die zetten het familiebedrijf met veel toewijding voort. De generieke Chablis is heel goed en de 1ers Crus zijn om te koesteren. Neem de minder bekende ‘Côte de Cuissy’: de nodige mineraliteit, frisse zuren en subtiel fruit; finesse boven kracht.

Zelfs in de vaak prijzige Côte de Nuits zijn er nog minder bekende, betaalbare domeinen te vinden, zoals Domaine Ghislain Kohut in het kleine wijndorpje Couchey, tussen Marsannay-la-Côte en Fixin. Uitstekende rode Marsannay (village) die met beide benen op de grond staat. Tikkeltje rustiek, maar als je dat vervelend vindt – ik niet – verdwijnt dat na een paar jaar rijpen. Voor nog ruim onder de 20 euro, wel zo prettig. Gelukkig ook een adres voor een van mijn allereerste liefdes in de Bourgogne: Marsannay Rosé.

Het is lang geleden dat ik in Beaune met een fles uit een winkel liep. Laat ik het vriendelijk houden: de prijzen hebben hun plafond nog niet bereikt. Vooral witte Bourgognes zijn kwetsbaar, omdat de totale productie al relatief klein is vergeleken met rode Bourgogne. In de Côte de Beaune – het prestigieuze district voor chardonnay, met appellations als Meursault, Puligny-Montrachet en Chassagne-Montrachet – waren de opbrengsten in 2025 beter dan in 2024, maar ze blijven vrij laag en onvoldoende om eerdere tekorten volledig op te vangen.

Een deel van de schaarste en prijsdruk wordt verlicht door opkomende wijnen uit de Mâconnais. Kwaliteitsvolle, relatief betaalbare witte Bourgognes winnen daar terrein en krijgen stapsgewijs de 1er Cru status toegediend. Wanneer volgt Saint-Véran eindelijk? Dit vergroot in elk geval de diversiteit en beschikbaarheid binnen het wijndistrict. Om in de sfeer van domeinen te blijven, noem ik de elegante, verrassend gelaagde Saint-Véran 2023 van Thierry Drouin uit Vergisson.

Terug in Beaune: voor mij – en voor menigeen – is de grote trekker Atheneum (de la Vigne et du Vin), een breed geassorteerde wijnwinkel waar je me gerust een middag achter kunt laten. Dit najaar ging ik er op zoek naar nieuwe edities van de Franse reisgids Petit Futé (degelijk en betrouwbaar voor informatie over bourgondische wijnproducenten) en van de bestseller Les Vins de Bourgogne (Sylvain Pitiot en Laurent Gotti). Alweer de achttiende druk – en tegelijk verscheen er ook een actuele Engelse vertaling.

De Côte Chalonnaise ten slotte voor de ontdekkingen: het gerevitaliseerde Domaine Catarina et Raphaël Bertrand (om onder de aandacht te houden), Monneret Père et Fils (stond al lang hoog op mijn lijst) en ja, ook een eerste bezoek aan André Delorme in Rully (een voorbeeldig adres om kennis te maken met al het moois in de Côte Chalonnaise – stil én mousserend). In Givry voldeed ik na bijna vijf jaar aan een tip van een lezer door de Givry ‘Vieilles Vignes’ 2022 van Domaine Besson te kopen. Bourgogne Aujourd’hui schreef over dit domein: “Des Givry comme on les aime, plein de fruit, gourmand, délicieux à boire dès leurs premières années.”

Naast deze ontdekkingen bezoek ik ook graag de vertrouwde adressen, zoals elk jaar Pierre Virot, op slechts twee minuten lopen van mijn bourgondische residentie. Zijn biologisch gecertificeerde Bourgognes sluiten consequent aan bij mijn voorkeur: precies, zuiver en authentiek. Ik gebruik zelden de termen goed, beter, best, maar zijn wijnen passen overtuigend in wat ik beschouw als een betere Bourgogne. Met kerst gaat zijn witte Mercurey 1er Cru ‘Clos du Paradis’ 2022 open.

Jaren later pakte Paul McCartney het liedje opnieuw op en maakte er A World Without Love van. In de uitvoering van Peter & Gordon werd het een groot succes en bereikte het nummer de eerste plaats in zowel het Verenigd Koninkrijk als de Verenigde Staten. Het laat mooi zien hoe McCartney leerde op zijn eigen gevoel en instinct te vertrouwen – net zoals je in de Bourgogne dient te vertrouwen op je eigen smaakpalet, je enige gids bij het kiezen van wat je écht lekker vindt.

Ik sluit ook dit jaar af met een veelgebruikte wens uit de coronatijd, die voor mij nog steeds actueel is: prenez soin de vous et des autres.