Van alle kanten bereikten mij de afgelopen week foto’s van geanimeerde druivenplukkers, maar rondom mij, in het hart van de Côte Chalonnaise, was er tot vandaag nauwelijks of geen reuring in de wijngaarden. Onderweg naar Beaune eerder deze week was ik getuige van de eerste oogsten in de lagere wijngaarden van Puligny-Montrachet en Meursault. In Volnay en Pommard trok men de 1er Cru wijngaarden in. Wat ik niet zag, maar wel op sociale media, dat het tegenwoordig bon ton is om in het donker te oogsten. “Voor het behoud van de aroma’s.”

De druivenoogst 2023 in de Bourgogne is begonnen. Tussen hittegolf en voorspelde regenbui medio komende week variëren de keuzes voor startdata binnen dezelfde appellations sterk, maar volgende week zullen de gedachten van wijnbouwers gelijkgestemd zijn: de wijngaarden in. Nog een gemeenschappelijke visie: iedereen ziet mooie druiven en in grote hoeveelheden. Hoewel de zomer van 2023 een grote hitte kende (en nog steeds kent), was de droogte veel minder uitgesproken dan in 2022. De wijnstokken kregen regelmatig water door de soms stevige regenbuien. De hitte in 2023 zorgde voor relatief minder uitgedroogde druiven dan in 2022. Het jaargang 2023 ziet er in dit stadium veelbelovend uit. En ja, hagel heeft helaas bepaalde percelen getroffen (vooral in Meursault en Mercurey), maar heeft zelden de hele productie van een wijngaard beschadigd. Het grootste aandachtspunt momenteel is het vinden van gemotiveerde druivenplukkers. Er wordt nog steeds actief geworven. We zullen daarom wat vaker dan gewend – zo je wilt, gewenst – een machinale oogst dienen te aanschouwen.

Nederlanders (en Belgen) opgelet: steeds meer Fransen gaan in september met vakantie. Zij werden enkele dagen geleden door het Franse journaal septembristes genoemd. Het is in september wat koeler, rustiger, goedkoper en de files zijn gedecimeerd. Men gaat naar verluidt relaxed met vakantie, omdat in de zomermaanden op halve kracht is gewerkt. Eén vlieger gaat dit jaar niet op: “Wat minder warm.” Ik zocht in Chalon-sur-Saône de koelte op onder de bomen langs de Saône en in het Musée de la photographie Nicéphore Niépce. Voor de tweede keer liep ik langs de mooie foto’s van Kate Barry, dochter van de eerder dit jaar overleden Jane Birkin. Kate Barry stapte al dan niet bewust uit het leven in 2013, maar liet in ieder geval een indrukwekkend oeuvre achter. Nog te zien tot en met 17 september 2023 – wanneer je in de buurt bent.

Ik loop nooit door Chalon-sur-Saône zonder het onderwerp ‘wijn’ in mijn gedachten. Hoog tijd om na jaren weer een keer de vestiging van Nicolas te bezoeken. Ik werd wederom geholpen door die vriendelijke medewerker, die blijkbaar de winkel in Chalon nog steeds onder zijn hoede heeft. Ik was een dag te vroeg voor La Foire aux Vins, maar kreeg wel de speciale folder in de handen gedrukt. Het schaarse aanbod Bourgognes in de folder snel vergeten en liever een keuze gemaakt uit het reguliere aanbod van de winkel zelf. Misschien niet gemakkelijk voor te stellen, maar dit zijn de momenten waarop ik in alle toonaarden zwijg en de medewerker van Nicolas aan het woord laat.

Ik liep de winkel uit met een Monthelie 1er Cru ‘Les Clous’ uit 2019 van Domaine Laurant et Romain Prunier en een witte Marsannay uit 2021 van Domaine Collotte. Wat betreft de eerste citeer ik Le Guide Hachette des Vins: “Un domaine de 11 ha conduit depuis 1992 par Laurent Prunier, rejoint en 2019 par son fils Romain (6^e génération). Une valeur sûre en auxey-duresses et en monthélie.” Monthélie: anoniem ingeklemd tussen Volnay en het elke dag interessantere Auxey-Duresses. Wat wit in de Côte de Nuits betreft: nauwelijks betere prijs/kwaliteit dan in het noorden van dit wijndistrict, met de AOC Marsannay. Ik koester bijzondere genegenheid voor de autodidact Philippe Collotte vanwege zijn (en haar, sinds zijn dochter Isabelle zich bij het domein heeft gevoegd) feilloze hattrick: een zowel mooie rode (mijn standaardkeuze bij het IBIS-hotel Dijon-Sud), witte als Marsannay Rosé (de laatste is ook verkrijgbaar in de grotere Bourgondische vestigingen van de supermarkt Carrefour).

Ik bezoek Beaune de laatste jaren slechts om één reden: Athenaeum. Athenaeum de la Vigne et du Vin om volledig te zijn, is een grote winkel gewijd aan wijn en gastronomie, de grootste en beste wijnboekhandel in Bourgogne (in Frankrijk volgens La Revue de vin de France) en aldus een absolute referentie voor wijnliefhebbers. Je kunt me gerust een middag in deze mooie winkel achterlaten, maar ik beken dat ik de laatste tijd mij beperk tot de aankopen van de standaardwerken, zoals de bestseller Les Vins de Bourgogne. Niet alleen wijn is duur geworden, ook boeken. Bij de kassa rekende ik enkele wandelboekjes af. Als septembrist aansluitend ook in Beaune voor een terrasmoment gekozen.

Hoe attractief de grote Nicolas in Beaune ook is, voor de marges die men berekent, kun je de ogen niet sluiten. Ook niet tijdens La Foire aux Vins. Ik zag de rode Bourgogne Pinot Noir van mijn buren afgeprijsd tot een dikke 16 euro, terwijl ik hem om de hoek voor 12 euro kan kopen. Dan maar liever de ogen enkele tellen dicht en toeslaan met de afgeprijsde Gevrey-Chambertin 2020 van Domaine Thierry Mortet. Thierry, broer van de legendarische Denis Mortet, bouwde zijn deel van het oorspronkelijke familielandgoed uit tot 8,5 ha vandaag de dag. Het domein is daarbij sinds 2007 bio-gecertificeerd. Ik leg de Bourgogne onder ideale condities weg. Ik resideer namelijk in een voormalig wijndomein en de kelders zijn voor het bewaren van wijn meer geëigend dan die van mij in Nederland. De Gevrey-Chambertin is een nu al toegankelijke Bourgogne, maar ook eentje die nog enkele jaren kan worden bewaard. Hij onderscheidt zich door “zijn smaakvolle aroma’s van klein rood fruit, viooltjes en kruiden, door zijn lengte en vooral door zijn frisheid – in een jaargang waar concentratie en kracht over het algemeen domineren” (ik citeer verwachtingsvol Le Guide Hachette des Vins uit 2023).