De Châtillonnais en de Côtes du Couchois mogen dan wel relatief onbekende districten zijn op de bourgondische wijnkaart, de wijnen dragen tenminste nog de appellations régionales (AOC) Bourgogne. Dit kan niet worden gezegd van de wijnen uit de Coteaux de l’Auxois, die het vooralsnog moeten doen met een IGP classificatie (Indication Géographique Protégée), voorheen VdP (Vin de Pays). De huidige omvang van de Coteaux de l’Auxois komt grotendeels overeen met het gebied dat viel onder de oude classificatie. Overigens geen onvertogen woord over een IGP. Hugh Johnson: “Potentionally the most dynamic category in France. […] Enormous variety in taste and quality but never ceases to suprise.”

De Auxois is een voormalige provincie (pays) in het oosten van het departement Côte d’Or. Zij strekt zich uit van de stad Montbard in het noorden tot Arny-les-Duc in het zuiden. Bekende plaatsen in de Auxois zijn het ansichtkaartachtige Semur en-Auxois, het grotere Pouilly-en-Auxois, waar het Canal de Bourgogne ruim drie kilometer onder de grond verdwijnt, en het pittoreske Flavigny-sur-Ozerain. Het laatste dorp is bekend van de anijssnoepjes en diende als decor van de film Chocolat (2000). De abdij van Fontanay, een van de bekendste toeristische trekpleisters in Bourgogne, ligt in het noorden van de Auxois.

Vanaf de 7^e eeuw werden in de Auxois druiven verbouwd om er wijn van te maken. Abdijen, bijvoorbeeld uit Flavigny en Fontenay, speelden hierbij een belangrijke rol. De wijnen hadden een paar eeuwen geleden een grote reputatie en werden vooral geëxporteerd naar Parijs, tot aan het paleis van Versailles toe. Rond 1830 hadden de wijngaarden in de Auxois een grootte van bijna 5000 hectare. Maar in de tweede helft van de 19^e eeuw kwam de phylloxera (druifluis) om de hoek kijken. Samen met de meeldauw die zijn kwalijke sporen achterliet én de nationale wijncrisis in het begin van de 20^e eeuw, raakten de wijnen uit de Auxois in de vergetelheid. Voeg hierbij de twee wereldoorlogen en de sterke vergrijzing van de streek. Parallel aan deze achteruitgang ontwikkelde de veeteelt zich tot het vlaggenschip van de Auxois.

Momenteel beslaan de wijngaarden slechts een kleine vijftig hectare. Ze zijn onder meer te vinden rondom de dorpen Villaines-les-Prévotes, Thorey-sous-Charny en Flavigny-sur-Ozerain. Wijnbouw vindt vooral plaats tegen en op de hoogtes van heuvels, waarbij de ligging van de wijngaarden zoveel mogelijk met de neus naar het zuiden is. Binnen de regels van de IGP mag er voor bourgondische begrippen een groot aantal druivensoorten worden aangeplant. Voorop staan de klassieke bourgondische variëteiten, zoals de pinot noir, gamay, chardonnay en aligoté druif. Bij wit is een kleine twintigtal druiven toegestaan: van de auxerrois tot de sauvignon blanc druif. De druiven mogen tijdens het productieproces bij elkaar worden gevoegd. Naast rode en witte wijnen worden er binnen de Coteaux de l’Auxois ook rosé en bubbels (‘Coteaux de l’Auxois mousseux’ genaamd) gemaakt. De Coteaux de l’Auxois produceert wijnen die jong kunnen worden gedronken. Enkele rode exemplaren (vooral wanneer van 100% pinot noir) zijn geschikt om een aantal jaren te bewaren.

Met een IGP erkenning op zak (de eerste oogst in 1997) bereiden de wijnproducenten uit de Auxois zich nu voor op de volgende en cruciale stap: de promotie tot een AOC, in dit geval tot een ‘Bourgogne’ derhalve. De regionale producenten zijn ervan overtuigd met hun wijnen het kwaliteitsniveau te hebben bereikt gelijk aan de Bourgognes uit de bekende wijndistricten. Het belangrijkste argument van de wijnbouwers is de bodem. Niet alleen ligt de Auxois dicht bij de beroemde Côte d’Or, de bodem lijkt op de steenachtige, agrico-calcaire (klei en kalksteen) bodem van de Côte d’Or. De geologische laag in Monthélie (Côte de Beaune) toont grote gelijkenis met die in de Auxois. Komt de crux: de wijngaarden in de Auxois liggen meer dan 100 meter hoger dan de wijngaarden in de bekende Côte d’Or. Dit betekent onder meer koudere weersomstandigheden. De wijnoogst in de Auxois begint doorgaans een paar weken later. De gedroomde AOC erkenning zal hoogstwaarschijnlijk langer op zich laten wachten.