“Ik ben van plan om een blog te beginnen over wijnen uit de Bourgogne”, zei ik plotseling tegen mevrouw Vignot. Zij keek mij half aan. “Dat zal ik overigens steeds op een respectvolle wijze doen.” “C’est sympa”, antwoordde mevrouw Vignot. Zij ging verder met het inpakken van de flessen wijn die ik bij haar had gekocht. Ik was op bezoek bij Domaine Alain Vignot in Paroy-sur-Tholon, een paar kilometer ten zuiden van de stad Joigny aan de oever van de rivier Yonne.

Sinds enkele jaren houd ik bij welke Bourgognes in mijn bescheiden wijnkelder worden bewaard. Ik maakte verder lijstjes van domeinen, coöperaties en handelshuizen onder de aandacht te houden bij toekomstige bezoeken aan de Bourgogne. Bij die lijstjes plaatste ik korte opmerkingen, later kleine verhalen. De wens om een blog te beginnen over wijnen uit de Bourgogne speelde langer in mijn hoofd. Daar, in een noordelijke uithoek van mijn geliefde wijnregio, plotseling de gedachte: ik ga het gewoon doen.

Terug op één van mijn vaste adressen ten oosten van Auxerre klapte ik de laptop open en schreef over het pionierswerk van Alain Vignot in een relatief onbekend wijndistrict binnen de Bourgogne: de Jovinien met zijn unieke appellation régionale Bourgogne Côte Saint-Jacques. Over de vriendelijke ontvangst door mevrouw Vignot en over de verhelderende uitleg hoe de wijnen groot worden gebracht. Deze wijnen worden onder meer geserveerd in het sterrenrestaurant La Côte Saint Jacques in Joigny. Het is waard om erover te schrijven en om het te delen.

Ik wil al schrijvende de Bourgogne als wijnregio beter leren kennen. Deze ontdekkingstocht gaat over betreden, minder betreden en buiten de betreden paden. Voor zover die laatste nog bestaan. Of ik uiteindelijk een goede Bourgogne koop in de Jovinien of bij een grote supermarkt in Chalon-sur-Saône, het is mij volstrekt om het even. Elke fles is voor mij uniek. De begeleidende vraag luidt of er nog een goede Bourgogne is te vinden voor een redelijke prijs. Om alvast een antwoord te geven op die vraag: ja. Maar, het wordt ieder jaar een beetje moeilijker.

Ik wil verder om te beginnen het laagdrempelige Bourgogne presenteren. Hierbij denk ik in de eerste plaats aan coöperaties, caveaux collectifs en handelshuizen. Vervolgens denk ik aan de individuele domeinen, met een goed begin in het noorden (Chablis, Auxerrois en Châtillonnais) en in het zuiden (Côte Chalonnaise en Mâconnais) van de Bourgogne. Een domein zoals dat van Alain Vignot heeft vaste openingstijden die je kunt terugvinden in de handzame Guide des Caves (verkrijgbaar bij de meeste VVV’s). Gelukkig zijn er in de bekende Côte de Beaune en zelfs in de Côte de Nuits domeinen nog steeds bereid om individuele bezoekers te ontvangen. Maar ook dat is een verhaal dat aan verandering onderhevig is.

Zoals vaker in het leven is de zoektocht zelf interessant genoeg. Michel Morey, wijnmaker uit Chassagne-Montrachet, zegt het treffend in de film A Year in Burgundy (2013): “Het is onmogelijk om alles over de Bourgogne te weten.” Inderdaad, al die appellations, crus, climats, lieux-dits, terroirs, cuvées, de vele producenten, hun verschillende methoden in het veld en in de wijnkelder en ook al die jaartallen, houd het maar eens uit elkaar. Zeker, soms stoot ik nog mijn hoofd. Intussen tref ik het wel steeds vaker in de wolken aan. Ik nodig je uit om met mij mee te reizen. Alors, en route!