“Ik ga een blog schrijven over Bourgognewijnen,” zei ik plotseling tegen mevrouw Vignot. Ze keek me half aan. “Op een respectvolle manier, natuurlijk.” “C’est sympa,” antwoordde ze, terwijl ze de flessen inpakte die ik had gekocht. Ik was bij Domaine Alain Vignot in Paroy-sur-Tholon, een paar kilometer ten zuiden van Joigny, aan de oever van de Yonne.

Al jaren houd ik bij welke Bourgognes in mijn bescheiden kelder liggen. Ik maakte lijstjes van domeinen, coöperaties en handelshuizen, zodat ik bij toekomstige bezoeken precies wist waar ik moest zijn. Wat begon met korte notities, groeide uit tot kleine verhalen. De gedachte om een blog te beginnen speelde al langer in mijn hoofd. En daar, in het noorden van mijn geliefde wijnregio, dacht ik : gewoon doen.

Al jaren houd ik bij welke Bourgognes in mijn bescheiden kelder liggen. Ik maakte lijstjes van domeinen, coöperaties en handelshuizen, zodat ik bij toekomstige bezoeken precies wist waar ik moest zijn. Wat begon met korte notities, groeide uit tot kleine verhalen. De gedachte om een blog te beginnen speelde al langer in mijn hoofd. En daar, in het noorden van mijn geliefde wijnregio, dacht ik ineens: gewoon doen.

Terug op een van mijn vaste adressen ten oosten van Auxerre klapte ik de laptop open. Ik schreef over Alain Vignot, een pionier in de relatief onbekende Jovinien, met zijn unieke appellation régionale Bourgogne Côte Saint-Jacques. Over mevrouw Vignots vriendelijke ontvangst en haar verhelderende uitleg over hoe deze wijnen groot worden gebracht. Wijnen die zelfs in het sterrenrestaurant La Côte Saint Jacques in Joigny op tafel komen. Een verhaal dat het waard is om te delen.

Mijn doel met deze blog is simpel: de Bourgogne beter leren kennen, al schrijvend. Langs de bekende routes, maar ook over de minder betreden paden. Of ik nu een goede Bourgogne koop in de Jovinien of bij een supermarkt in Chalon-sur-Saône, maakt niet uit. Elke fles is uniek. De vraag die me altijd bezighoudt: is er nog een goede Bourgogne te vinden voor een redelijke prijs? Het antwoord is ja, maar het wordt elk jaar een beetje moeilijker.

Ik wil het laagdrempelige Bourgogne laten zien. Eerst coöperaties, caveaux collectifs en handelshuizen. Daarna de individuele domeinen, van het noorden (Chablis, Auxerrois, Châtillonnais) tot het zuiden (Côte Chalonnaise en Mâconnais). Domeinen zoals dat van Alain Vignot hebben vaste openingstijden, terug te vinden in de handzame Guide des Caves. Gelukkig zijn er in de Côte de Beaune en zelfs in de Côte de Nuits nog steeds domeinen die individuele bezoekers ontvangen. Maar ook dat verandert continu.

De zoektocht zelf is het spannendst. Michel Morey, wijnmaker uit Chassagne-Montrachet, verwoordt het treffend in de film A Year in Burgundy (2013): “Het is onmogelijk om alles over de Bourgogne te weten.” Inderdaad: al die appellations, crus, climats, lieux-dits, terroirs, cuvées, producenten, hun verschillende methoden, en al die jaartallen… soms raak ik het spoor bijster. Maar steeds vaker zweef ik als het ware tussen de wolken.

Ik nodig je uit om met mij mee te reizen. Alors, en route!