Met de focus van mijn blog dit jaar sterker gericht op de Côte Chalonnaise, was het welhaast onvermijdelijk: ik moest eindelijk eens de jaarlijkse Paulée bezoeken. Het traditionele feest, dat plaatsvindt na de druivenoogst, duurt drie dagen en vormt voor dit wijndistrict een soort eigen ‘Trois Glorieuses’. De zaterdag gold als de meest interessante dag voor de liefhebbers — reden genoeg om mij naar Chalon-sur-Saône te begeven, de hoofdstad van de Côte Chalonnaise.

De dag begon vroeg bij het promotiepunt van de Côte Chalonnaise: Maison des Vins. Twee keer per jaar wordt in de boutique de selectie Bourgognes vernieuwd, en de Paulée is het moment waarop de herfst- en winterselectie (tot begin april 2026) wordt gepresenteerd. Bij de ingang van de grote zaal van het Maison kon je een (te klein) proefglas uit het rek nemen en vrij rondlopen langs de indrukwekkende rij flessen — dit jaar telde ik er 146.

De rij begon met een grote favoriet van Maison des Vins: de Bourgogne Aligoté ‘Silex’ — ditmaal uit 2024 — van Millebuis, de exclusieve serie van de coöperatie in Buxy. Aan het eind van de rij stond de rode Mercurey 1er Cru ‘Les Combins’ (2022) van Domaine Laurent Dufouleur. Op een aparte tafel werden de geselecteerde Crémants de Bourgogne gepresenteerd.

Ik hield het deze ochtend bij wit. Voor mij is het simpelweg te vroeg op de dag voor rood, en bovendien laat ik me bij Maison des Vins voor rode wijnen altijd adviseren door een medewerker die ik inmiddels goed ken. Een paar dagen eerder had hij me bijvoorbeeld de fles rode Givry ‘Vieilles Vignes’ uit 2022 van Domaine Besson in handen gedrukt. Op een dag zoals deze spreek ik net zo graag even met de aanwezige wijnbouwers die ik beter ken — al was het voor een meer uitgebreide conversatie te druk.

Een week eerder had ik bij Cave de Bissey een doos losse flessen gekocht, maar om de een of andere reden de witte Bourgogne Côte Chalonnaise uit 2024 laten staan. Misschien omdat ik twijfelde over het oogstjaar? Maison des Vins had deze wijn echter wél geselecteerd. Hij bleek typisch voor een kwantitatief mager oogstjaar: fris, puntig en kakelvers. Perfect als aperitief, maar niet om jarenlang te bewaren. En ja, natuurlijk kon ik de Rully 1er Cru ‘Molesme’ van Domaine Jean-Baptiste Ponsot uit 2023 niet overslaan — die zou ik wel een paar jaar laten liggen.

Op Place de l’Hôtel de Ville kon je voor vijf euro de ‘Kit de la Paulée’ aanschaffen. Met de tas kreeg je een groot gegraveerd proefglas en vouchers om wijn te proeven bij veertien cavistes (wijnwinkels) in en rond het centrum van Chalon-sur-Saône. In een begeleidend boekje was het zogenaamde ‘Parcours de dégustation’ uitgestippeld. Op proeftonnen voor de winkels stonden telkens ongeveer drie tot vijf Bourgognes klaar, soms ter gelegenheid van de Paulée aangeboden tegen een speciale prijs.

Het plein bij het gemeentehuis was voorbehouden aan Crémant de Bourgogne, een appellation die dit jaar haar 50-jarig bestaan viert. Onder meer toonaangevende domeinen uit Rully presenteerden er hun bourgondische bubbels, en uiteraard deed ook een grote speler als Veuve Ambal een duit in het zakje. De loungeachtige sfeer met enkele strandstoelen voelde deze tijd van het jaar echter een beetje fris aan.

In het centrum van Chalon-sur-Saône is het normaal gesproken vrij rustig, maar nu liepen er overal mensen met de bedrukte tas om de schouder en een proefglas in de hand — een vrolijk gezicht. Ondanks de soms hardnekkige mist boven de rivier Saône in de ochtenden werd Bourgogne deze dagen getrakteerd op prachtig herfstweer.

Het hoogtepunt van de dag was het kleurrijke defilé van de wijngenootschappen. De stoet vertrok bij Maison des Vins, maakte een ronde door het centrum en eindigde bij de plaatselijke kathedraal. Het duurde even voordat de stoet Place Saint-Vincent bereikte, maar de geduldige toeschouwers werden intussen beloond met iets bijzonders: de imposante centrale deuren van de kathedraal gingen na twee jaar eindelijk weer open, waardoor iedereen voor de traditionele Hubertusmis even een blik kon werpen op het gerestaureerde interieur.

Mijn laatste halte was op de hoek van Rue Saint-Vincent en Place Saint-Vincent. In de gevel prijkt hoog boven je een beeld van Saint-Vincent, de patroonheilige van de wijnbouwers. Terwijl de stoet hier voorbijtrok, lieten de hoornblazers opnieuw een indrukwekkend deuntje horen — voor mij een passend slotakkoord van een dag die weer in het teken stond van al dat moois uit de Côte Chalonnaise en van de stad Chalon-sur-Saône, die zich voor de gelegenheid van haar beste kant liet zien.