“Déjeuner, dat betekent toch ontbijt?” “Nee, nee”, verbeterde Xavier mij, “petit déjeuner is ontbijt.” Mijn bourgondische gastheer had mij uitgenodigd voor een lunch. Wij konden buiten eten, want de thermometer tikte de eerste lentedag in Bourgogne 22 graden aan. Xavier had bij La Marmite de Caro kleine gerechten gekocht die hij in de magnetron opwarmde. Het brood voor bij de lunch was van La Sauvoureuse. Beide zaken liggen in Mercurey vlak tegenover elkaar. Als dankjewel had ik voor Xavier een rode Maranges van Domaine Claude Nouveau meegenomen, want hij is een grote liefhebber van deze AOC. Maar om een bodempje mee te drinken, daar paste ik wijselijk voor. Er stond mij nog een stevig middag- en dito avondprogramma te wachten.

Mijn bourgondische residentie ligt twee kilometer van de moderne Salle des Fêtes des Zieles in Mellecey. Deze accommodatie diende in het kader van Grands Jours de Bourgogne (GJdB) voor het evenement Salon des Jeunes Talents. In de wetenschap dat ik die middag bij Xavier zou lunchen, had ik mij ervoor ingeschreven. In 2018 en in 2022 heb ik dit onderdeel van de GJdB simpelweg geskipt. Er valt heus wel wat lekkers te proeven: van Pouilly-Fuissé tot Pommard, zelfs Beaujolais, maar de toegevoegde waarde van dit evenement blijft voor mij onduidelijk. Om te beginnen doen de meeste domeinen ook mee aan de andere evenementen, daarbij hebben veel zogenaamde jeunes talents een beroemde pappa en/of mamma, dus denk ik dat zij het wel zullen redden én ik zag soms ook jonge talenten van boven de 40. Dus ging ik met een glas water op het podium van de zaal zitten, keek belangstellend om mij heen en praatte af en toe met een bezoeker van dit evenement.

Het was opvallend druk in Mellecey. Ik dacht voor de zoveelste keer aan de woorden van Stéphanie Bouhin, de sympathieke eigenaresse van La P’tite Cave in Beaune: “Voor de Bourgogne is geen bon plan meer.” Met andere woorden: alle kaarten liggen op tafel. Case in point. Ik zat naast Maxime Dubuet-Boillot, het jonge talent uit Volnay en het was dringen geblazen rondom zijn stand. Om contactgegevens uit te wisselen, diende je welhaast een nummertje te trekken.

Niets geproefd die ochtend in Mellecey. Dat had ik bij één domein wel willen doen: Domaine Catarina et Raphaël Bertrand in Barizey. Er stond deze vroege ochtend echter te veel rood uit Mercurey op de proeftafel. Ik zag de namen van climats op de etiketten van de flessen die ik bijna allemaal in het wijndorp Saint-Martin-sous-Montaigu kon plaatsen. Hoewel Mercurey de laatste jaren een succesvol charmeoffensief voert, zijn dit toch doorgaans de meer ferme variëteiten van Mercurey. Een vriendelijke journalist uit Nederland, die ik eerder die week leerde kennen en ook het evenement in Mellecey bezocht, bevestigde min of meer mijn vermoedens. Domaine Bertrand ligt ongeveer vijf kilometer van mijn Bourgondische residentie, dus dat komt vroeger of later wel goed. Benieuwd.

De Côte Chalonnaise stond dezelfde dag centraal tijdens het evenement Au coeur de la Bourgogne in de Tonnelerie van Mercurey. Om te beginnen schudde ik de handen van enkele bourgondische contacten. En wat is Géraldine Lochet toch een prachtmens. In plaats van de Bourgognes van haar domein (Maison Géraldine Louise in Rosey) aan te prijzen, liet zij mijn hand niet los en trok mij mee naar de stand van Domaine Gouffier uit Fontaines (nabij Rully) om mij te introduceren. “Proeven”, zei ze op een quasi gebiedende toon. Ik zei op mijn beurt maar niet dat ik vlak voor mijn bourgognereis een witte Mercurey (‘La Brigadières’) van het domein had gedronken. Die middag wederom een witte Mercurey geproefd (nu de generieke 2022), de witte Rully en een Montagny 1er Cru (‘Le Jardin’). Het was allemaal even geweldig en behoorde tot het beste en meest indrukwekkende wat ik die middag heb geproefd. De ene wijnbouwer die een andere tipt: kan het beter?

In de Tonnelerie van Mercurey was één waarlijk jong talent aanwezig. Florence Bouchard (de familietak mag naar verluidt uiteindelijk niet worden gelinkt aan het beroemde handelshuis in Beaune) maakt samen met haar broer binnen Château de Rougeon in Bissey-sous-Cruchaud heerlijke Bourgognes, stuk voor stuk appellations régionales, maar buitengewoon terroirgedreven. De proefsessie begon met maar liefst drie cuvées Bourgogne Aligoté. Ik deelde met haar de kennis dat rondom Bissey-sous-Cruchaud een brede strook wijngaarden ligt met onder meer graniet als ondergrond, waar de aligoté druif perfect gedijt. Dit domein vertelt met zijn levendige Bourgognes fascinerende verhalen: geschiedenis, traditie, plezier en passie bij het maken van wijn. Ik proefde ten slotte de witte Bourgogne Côte Chalonnaise, een relatief lichte maar zeer charmante wijn die je het beste in gezelschap van goede vrienden kunt drinken (een suggestie van het domein zelf).

Van het ene Château naar het andere. Château de Garnerot, een 18e-eeuws pand in Mercurey, is een nieuw domein beheerd door Alexia Russo en Caroline Fyot. Op weg naar een biologische certificering worden appellations villages uit de Côte Chalonnaise geproduceerd (de Beaune 1er Cru kreeg ik uiteraard niet te proeven, zelfs niet onder de tafel). Bijzonder dat het stel vele activiteiten organiseert die verband houden met de wijnbouw, zoals thematische proeverijen, rondleidingen langs de wijngaarden en inzicht krijgen over de werkzaamheden binnen het domein. Ik proefde de enige Bouzeron (‘Les Louères’) van die dag: rond, smaakvol en met de nodige lengte. Mooi wit verder met de Bourgogne Côte Chalonnaise ‘Sur de Château’ en de Mercurey ‘Roc Blanc’.

Wij blijven in de wijngemeente Mercurey, in het gehucht Touches om precies te zijn (een gehucht tussen Mercurey en Saint-Martin-sous-Montaigu). Het verdienstelijke Domaine Meix Foulot gaat al decennia mee, maar onder de bezielende leiding van de Agnès Dewé de Launay bewerkstelligde het domein de laatste jaren een soort groeispurt. Plots weet de ene wijngids na het andere wijntijdschrift zijn Bourgognes te waarderen. Wat mij onder meer duidelijk werd met de rode Mercurey 1er Cru ‘Clos du Château de Montaigu’. Het bijna geheel door muren omringde climat (een zogenaamde monopole) ligt pal naast het domein. Wanneer je het in zuidelijke richting doorkruist, zie je na een oude wijnpers het 1er Cru climat ‘Les Veleys’ liggen, voornamelijk het domein van de pinot noir druif. Naast het traditionele rustiekere karakter, wat ik overigens weet te waarderen, krijgen deze Bourgognes steeds meer elegantie en finesse mee. Het beste van twee werelden derhalve?

Op loopafstand van mijn bourgondische residentie ligt in zuidelijke richting het wijndorp Jambles. De meeste wijngaarden dragen de appellation Bourgogne Côte Chalonnaise. De meest oostelijke wijngaarden mogen zich echter tooien met de AOC Givry en een climat als “La Plante’ zelfs met de classificatie 1er Cru. Domaine Danjean-Berthoux maakt jaar in jaar uit een verdienstelijke witte ‘La Plante’. Benieuwd wat het domein zoal meer aanbood door tweemaal een rode Givry te proeven: een fruitige ‘Champ Garambey’ met fijne tannines en de elegante 1er Cru ‘Clos du Cras Long’. Nu reeds complex met een veelbelovende lengte. Maar net in de fles en daar zou ik hem verder laten rijpen. Maar dan heb je na enkele jaren ongetwijfeld een waardige Bourgogne die de Côte d’Or doet vergeten.

Wij lopen, beter gezegd klimmen, terug richting het noorden met de wijngaarden van Givry aan je rechterhand totdat je het hooggelegen dorpje Russilly bereikt. Hier lag tot voor kort Domaine Chofflet-Valdenaire. Het domein verhuisde naar Givry en heet sindsdien Domaine Chofflet. Zonder enige twijfel één van de meest aangename verrassingen van deze middag: karaktervolle Bourgognes, stevig, maar toch verfijnd, charmant en verleidelijk. Als laatste koos ik voor de rode Givry ‘En Choué’, omdat dit mooi gelegen climat grenst aan de bebouwde kom van Russilly.

Al proevend terug in La Vallée des Vaux en twee stands van domeinen bezocht, waarvan ik de naam in ieder geval wil vermelden: Domaine de l’Évêché (Vincent et Sylvie Joussier) in Saint-Denis-de-Vaux (op weg naar een bio-certificering en begin gerust met de Bourgogne Coteaux Bourguignons van 100% pinot noir) en het verrassend rijk gesorteerde Domaine du Four Bassot in Saint-Mard-de-Vaux (van een zwierige Bourgogne Aligoté, serieuze 1ers Crus Mercurey tot een feestelijke Crémant de Bourgogne). Zo zijn wij al proevend zelfs teruggekeerd in mijn eigen dorpje met de Mercurey 1er Cru ‘Clos du Paradis’ van Domaine Pierre Virot. Om reeds onbevangen van te genieten, maar de Bourgognes van Pierre Virot kennende, zullen ze met de jaren alleen maar mooier worden.

Terug in Nederland ontving ik een mail van Xavier, waarin hij onder meer schreef dat hij de nieuwe internetsite van Domaine Pierre Virot had ontworpen. Of ik bij een volgend bezoek aan de Bourgogne samen met hem het domein wil bezoeken. Wat een mooi vooruitzicht!