
De programmering van Grands Jours de Bourgogne is niet altijd strak geordend, maar de eerste dag is steevast gereserveerd voor Chablis, waarbij de omringende Grand Auxerrois welhaast als voetnoot fungeert. Dus gaan wij het in deze bijdrage vooral over Chablis hebben, en helemaal over witte Bourgognes. Op de vele proeftonnen stond een potpourri aan Chablis. De wijnbouwers leken de ideale condities van de wijnoogst uit 2022 te hebben aangewend om precies die Chablis te produceren die zij reeds zo lang voor ogen hadden. Ik proefde strakke, stalige Chablis villages en 1ers Crus die alle registers opentrokken. Dit alles in het mooiste gegraveerde proefglas dat ooit in mijn handen was gedrukt (wij mochten het meenemen).
Ik deed om te beginnen twee stands van domeinen aan die in het wijndorp Chablis zelf zijn gevestigd. Domaine Duplessis (ooit vader Gérard, nu dochter Lilian) bood een Chablis aan met gratie en statuur. De 1er Cru ‘Vaugiraut’ was mij onbekend, maar ik kreeg snel te horen dat het om een lieu-dit binnen het climat ‘Vosgrot’ gaat: fris, met het nodige wit (zowel de bloemen als het fruit) en zeker ook nog met de nodige reserves. Verder proefde ik van Isabelle et Denis Pommier een levendige, puntige Chablis. Beide domeinen zijn AB-gecertificeerd.
In Fleys, deze gemeente valt binnen de AOC Chablis, maakt Domaine Grossot (Corinne et Jean-Pierre) een naar verluidt archetypische Chablis. Voor de 2022 betekende dit een strakke, maar een tot in de puntjes verzorgde generieke Chablis. De 1er Cru ‘Fourchaume’ vertoonde voorzichtig enige spierballen en een ontluikende complexiteit. Het eveneens uit Fleys afkomstige Domaine de la Meulière kent zoiets als een klassieke grondhouding. De 1er Cru ‘Mont de Milieu’ zal uiteindelijk de generieke Chablis overtroeven, maar presenteerde zich deze dag, ondanks zijn ragfijne structuur, nog met de nodige reserves.
Het heet geen domein, maar Famille Savary (Francine en Olivier). Hun generieke Chablis toonde aardse tonen en aanvankelijk was ik niet onder de indruk van de Chablis ‘vieilles vignes’. Totdat de nodige smaakreserves zich langdurig en prettig gedisciplineerd aankondigden. Ik heb de wijsheid, over hoe je kunt weten of een jonge Bourgogne in de toekomst een goede Bourgogne zal worden, van de twee jaar geleden overleden bourgogne-expert Clive Coates MW goed onthouden. Juist over de lengte van de afdronk schreef Coates: “A vital clue.”
Een andere grondhouding die ik weet te waarderen is een gastvrije grondhouding. Hiermee bedoel ik een vermelding in de jaarlijkse Guide des Caves. Onder meer Domaine Fourrey draagt het label Vignobles & Découvertes. Ik proefde een smaakvolle Chablis uit 2021 (geen enkele wijnbouwer die klaagde over de kwaliteit van 2021) en een 1er Cru ‘Mont de Milieu’ met de nodige aromatische impressies, waarvan de doorwrochte structuur er uiteindelijk voor zal zorgen dat alle materie in het glas op een mooie wijze tot uitdrukking zal komen. Bij een bezoek aan Chablis mag je dit domein (HVE-gecertificeerd) met een gerust hart in jouw agenda noteren. Met nog een reden: de verhouding tussen prijs en kwaliteit lijkt mij moeilijk te overtreffen.
De Grand Auxerrois verenigt een groot aantal kleine, soms zeer oude wijngaarden, gegroepeerd in vier terroirs: Auxerrois, Tonnerrois, Vézelien en Jovinien. Het wijndistrict biedt een gevarieerd aanbod aan appellations, meestal régionale, driemaal village. Simonnet-Febvre is van alle markten thuis. Het huis uit Chablis presenteerde onder meer een wervelende Saint-Bris (mocht je ooit twijfelen over deze bourgondische variëteit). Ik zei tegen de medewerkster dat ik de merites van het handelshuis sinds de vorige GJdB in 2022 niet meer in twijfel trek. Dat was geen reden om nog wat te proeven. Voor mij werd spontaan de 1er Cru ‘Montmain’ ingeschonken. Deze (jawel) Chablis had zich reeds voorzichtig geopend, genoeg om “opvallend toegankelijk” als proefnotitie te vermelden. Ik zou het huis deze week nog twee keer tegenkomen met onder meer Grands Crus Chablis.
Wanneer het om Bourgogne Chitry (Auxerrois) gaat, wijzen de vingers tegenwoordig veelal richting Domaine Chalmaud, maar ik houd het vooralsnog bij de sympathieke Olivier Morin. Het domein presenteerde mooie cuvées witte en rode Bourgogne Chitry, echter excellerend met een overheerlijke Bourgogne Aligoté die ik met veel plezier proefde. Wanneer het om Bourgogne Tonnerre gaat, is Domaine Dominique Gruhier een speler die je steevast in je favoriete elftal opstelt. Even de witte Bourgogne Tonnerre uit 2022 geproefd en wat kan ik schrijven na al dat Chablis-geweld? In ieder geval spoelde hij enige stalige Chablis weg. Laten wij er maar een allerbeste Chablis Unplugged van maken.
Wanneer ik in Chablis ben, weet ik mijn weg inmiddels te vinden. Ik ben tevreden met de handvol namen waarbij ik altijd slaag: neem Jean-Marc Brocard, Denis Race (jammer dat dit domein zich nooit vertoond tijdens de GJdB) en zeker ook de bekende lokale coöperatie (La Chablisienne). Ik ga voortaan in dit lijstje Domaine Schaller (Camille en Laurant) uit Préhy vermelden. Ik proefde net zoals tijdens de GJdB 2022 onder meer zijn generieke Chablis en de Chablis ‘vieilles vignes’. Van 1980 tot 2014 verkocht Domaine Schaller zijn oogst aan de coöperatie. Met de komst van Camille, zoon van Laurent Schaller, gebeurde het vinifiëren van de eerste wijnoogst in een gloednieuwe cuverie (wijnmakerij). Het blijft te allen tijde mijn persoonlijke opvatting over de stijl, de perceptie en vooral de smaak die ik in een Chablis weet te waarderen. Het was dan ook ik die noteerde: “Zowel wat harmonie als elegantie betreft, geslaagd op iedere verdieping.” Het begint reeds met het enorme plezier dat je ervaart op het moment dat je de neus in het glas steekt. Blijken Camille en zijn partner ook nog een keer uiterst sympathieke wijnbouwers te zijn die met het nodige enthousiasme hun wijnen presenteren (men maakt ook een olijke rode Bourgogne in de wijngaarden van Fleys, dus binnen de AOC Chablis). Het tijdschrift Bourgogne Aujourd’hui voorspelde nog niet zo lang geleden een grote toekomst voor dit domein. Welnu, die toekomst is aangebroken.