In de eerste en tot op heden enige bijdrage over Pommard stond ik stil bij de perceptie door de jaren heen van deze grote, maar menigmaal onheus bejegende rode AOC in het hart van de Côte de Beaune. Ongeveer twintig jaar geleden schreef de Engelse wijnschrijver Patrick Matthews nog: “Today Pommard is rather a hard sell.” Een goede Pommard stond indertijd vooral bekend als een Bourgogne die om veel geduld vroeg. Hij opende zich pas deugdelijk na jaren van rijping. Een Pommard lijkt de laatste jaren echter van karakter te zijn veranderd. Laten wij eerst de AOC Pommard nader beschouwen, voordat een eventuele conclusie wordt getrokken.

Wanneer je de bebouwde kom van Beaune richting het zuiden verlaat, rijd je vrijwel direct een rotonde en sla je meteen rechtsaf over de D973 (Route des Grands Crus) richting de bebouwde van Pommard. Vóór Pommard ligt aan jouw rechterhand het eerste cluster 1ers Crus wijngaarden. Verdeeld in de climats ‘Grands Epenots’ en ‘Petits Epenots’ omvat de verzameling ‘Les Epinots’ twee bijzondere monopoles: ‘Clos des Epenaux’ (Comte Armand) en ‘Grand Clos des Epenots’ (De Courcel). Deze twee wijngaarden zijn bron van enkele van de mooiste rode wijnen uit de Côte de Beaune. De wervelende ‘Clos des Epenaux’ uit 2015 is één van de meest indrukwekkende Bourgognes ooit gedronken.

Na de bebouwde kom van Pommard ligt wederom aan jouw rechterhand het tweede cluster 1ers Crus wijngaarden, ditmaal met ‘Les Rugiens’ als belangrijkste naam. In 2013 werd een dossier voor promotie naar Grand Cru ingediend bij de Nationale Commissie van het INAO, waarin niet alleen ‘Les Rugiens’ (zowel ‘Hauts’ als ‘Bas’), maar ook de gehele ‘Les Epenots’ was opgenomen. Helaas, enkele lager gelegen percelen konden bij nader inzien de zware toets van het INAO niet doorstaan. Tot op heden heeft de AOC Pommard geen Grands Crus climats. Resten ons, naast de 1ers Crus wijngaarden, de hoger gelegen wijngaarden van Pommard en de wijngaarden aan de linkerzijde van de D973, die reiken tot de D974 (de weg van Beaune naar Chagny). Deze wijngaarden zijn bron van een generieke Pommard.

De bodem van Pommard bevat onder meer klei en ijzerhoudende elementen. De wijnen zijn meer ingetogen en openen langzamer dan andere rode Bourgognes uit de Côte de Beaune. Deze karaktertrekken van een Pommard beïnvloedden de reputatie van de diepgekleurde en tanninerijke wijnen, waarin een zekere stugheid leek te prevaleren boven elegantie. Het karakteriseren van een Pommard is echter een hachelijke zaak.

In de wijnregio Bourgogne, met haar bewierookte begrip terroir en haar tapijt aan climats, worden de nuances al snel onderkend. ‘Les Rugiens’ profiteert van een welhaast perfect microklimaat waardoor de druiven vaak een grote rijpheid kunnen bereiken. Hier neem je kracht en rijkdom gewaar, in een wijn met concentratie en een intense geur van zoethout en viooltjes. Aan ‘Les Epenots’ wordt doorgaans een verfijnder karakter toegeschreven. In zijn jeugd is deze fruitiger en minder gesloten dan een ‘Les Rugiens’.

Meer nuances worden waargenomen wanneer men andere 1ers Crus climats onder de loep neemt. Een Pommard uit een climat zoals ‘Les Fremiers’ en ‘Les Pézerolles’ betekent menigmaal een Bourgogne met de nodige finesse en elegantie. Naderen wij het wijndorp met zijn appellations villages, ontwaren wij weer meer klei in de bodem. Maar hier onderscheiden zich dan weer climats zoals ‘Les Perriéres’ en ‘La Levriére’, die op kiezelsteentjes liggen en in sommige jaren garant staan voor regelrechte fruitbommen.

De vraag is of de Bourgognes uit Pommard echt van karakter zijn veranderd. In de wijnliteratuur lees je steeds vaker dat Pommard evolueert van krachtpatser naar elegantere Bourgogne. Dat beeld stamt deels uit de jaren vijftig en zestig, toen de grote handelshuizen, en later ook veel domeinen, vinificeerden op een manier die kracht en structuur benadrukte. De laatste, zonnige oogstjaren hebben echter een nieuw perspectief gebracht. Steeds meer wijnmakers denken na over een andere aanpak in de kelder, met meer nadruk op finesse. Mijn hoop? Dat ze de gulden middenweg weten te vinden: een Pommard die tegelijk vol en rijk is, maar ook elegant. Een wijn die trouw blijft aan zijn terroir én zich weet aan te passen aan het veranderende klimaat.

Het zijn voor een groot deel de praktijken van de grote handelshuizen in de jaren vijftig en zestig en en vervolgens van individuele domeinen die deze wijze van vinificatie door de jaren heen hebben voortgezet. De recente, zonnige oogstjaren doen echter steeds meer wijnbouwers overwegen om de wijze van vinificatie aan te passen. Ik hoop simpelweg dat de wijnproducenten in de toekomst de gulden middenweg bewandelen en een zowel volle, rijke als elegante Pommard in mijn glas zullen schenken, waarmee zij zowel beantwoorden aan het terroir als aan de veranderende klimaatomstandigheden.

De betere handelshuizen uit Beaune vragen voor een Pommard al snel 50 euro. Daarom valt het me op dat je bij de individuele domeinen nog een goede Pommard kunt kopen voor tussen de 25 en 30 euro. Domaine Jean Vaudoisey uit Volnay, ik tipte eerder zijn uitstekende rode Bourgogne Côte d’Or, doet het met zijn 2022 voor 26 euro. Ik koop mijn Pommard graag bij Nuiton-Beaunoy (keer hiervoor terug naar die rotonde, richting Beaune, meteen aan de rechterhand). Bourgogne Aujourd’hui haalde recent de versie uit 2022 aan (16/20 = vin exceptionnel). Ik waagde het ooit reeds twee jaar na oogst ‘Les Charmots’ (1er Cru) te openen, waar ik achteraf zeker geen spijt van had.

Ten slotte wil ik die charmante winkel in het centrum van Pommard niet onvermeld laten. Les Domaines de Pommard is het initiatief van een zestiental wijnbouwers die op dit adres hun wijnen aanbieden tegen domeinprijzen. Een verrassend ruim aanbod aan oudere jaargangen.Voor diegenen die zich de eerste bijdrage over Pommard niet meer voor de geest kunnen halen, in 2019 kocht ik aldaar onder meer de Pommard ‘Les Chanlins’ (1er Cru) van het lokale Domaine Parent uit 2010. Nog niet zolang geleden geopend en gedronken bij een Boeuf bourguignons. Hemels.