Dit voorjaar nam ik Anéantir (‘Vernietigen’), de nieuwe roman van Michel Houellebecq, in de hand. Bourgogne kwam toen heel dicht bij. In het boek werkt de broer van de hoofdpersoon tijdelijk als restaurateur van bourgondische wandtapijten in Château Germolles (nabij Chalon-sur-Saône). Het kasteel ligt op loopafstand van mijn bourgondische residentie. Wanneer deze persoon in Bar-Restaurant de la Vallée gaat lunchen, vertoeft hij welhaast ‘om de hoek’. Het ooit charmante Bar-Restaurant de la Vallée in Mellecey was lange tijd gesloten, enkele jaren geleden heropend als een veredelde snackbar, maar inmiddels weer gesloten. De roman Anéantir speelt zich af in 2027. Afwachten wat dat jaar daadwerkelijk zal brengen voor Bar-Restaurant de la Vallée.

Het wijndorp Mellecey is de poort tot La Vallée des Vaux. We bevinden ons in het hart van de Côte Chalonnaise. In Mellecey resideren wijnbouwers. Ik ken sommigen van naam, maar heb er nog nooit een bezocht. Er was tot op heden geen enkele aanmoediging om hen te bezoeken in de wijngidsen of in de wijntijdschriften. Van mijn bourgondische gastheer mag ik iedere bakker in de buurt bezoeken, behalve die in Mellecey. Ik heb het stiekem toch een keer gedaan en dat was meteen de laatste keer.

Toch valt er over Mellecey wel degelijk een paar leuke dingen te vertellen. Er liggen de nodige wijngaarden die bron zijn voor een rode of witte Bourgogne Côte Chalonnaise. Het voormalige Nederlandse Domaine de la Monette uit Mercurey komt er met zijn zonnige en onbezorgde (rode) ‘Terroirs de Mellecey’ eerlijk voor uit dat zijn druiven in Mellecey zijn geplukt. In het achterland van Mellecey kun je urenlang ronddwalen over de Chaume de Givry, de hooggelegen scheiding tussen de AOC’s Mercurey en Givry. Sinds 2022 verwelkomt de sportaccommodatie van het wijndorp om de twee jaar de beste Bourgondische talenten tijdens de Grands Jours de Bourgogne.

Met het afscheid van mijn vader, hij overleed in maart van dit jaar, nam ik ook afscheid van Limburg en in zekere zin ook van België. Ik ging vanuit mijn ouderlijke woning met plezier naar een supermarkt in Maaseik om daar levensmiddelen te kopen die in Nederland moeilijker of niet verkrijgbaar zijn. Ik heb de indruk dat het assortiment Bourgognes in de Belgische supermarkten dunner is geworden, maar je kunt bij Carrefour al jarenlang vertrouwen op de Bourgogne Côte Chalonnaise ‘Mont Avril’ van Domaine Michel Goubard et Fils. Kijk uit naar de 2022-editie, die ik de afgelopen zomer reeds proefde in Bourgogne. In het najaar kocht ik ook zijn Givry 1er Cru ‘Le Vernoy’ uit 2021. Welhaast een voorrecht. Niet alleen omdat hij smaakvol was en meer van die mooie dingen, maar ook omdat rode Givry uit 2021 nog zeldzamer is geworden dan hij al was.

De Belgische internetsite Vins.be is vernieuwd. Nog steeds een beetje bewerkelijk, maar voorzien van een actuele agenda met wijnbeurzen en -salons. België mag dan nu een beetje verder weg zijn, toch blijven er twee salons in mijn agenda staan: Salon des Vins de Bourgogne in Jalhay en Salon du Vin in Huy. In Huy proefde en kocht ik dit voorjaar van Domaine Claude Nouveau zijn rode Santenay 1er Cru ‘Grand Clos Rousseau’ uit 2021. Deze Bourgogne was vanzelfsprekend nog timide, maar hij opende zich op een indrukwekkende wijze. Vooral de lengte was een revelatie. “A vital clue [voor een veelbelovende Bourgogne]”, leerde de vorig jaar overleden Clive Oates MW ons. En dat voor nog geen 25 euro de fles. We waren al diep onder de indruk van de eveneens rode Santenay ‘Les Charmes Dessus’ en de rode Hautes-Côtes de Beaune van het domein.

Tijdens de tweejaarlijkse mammoetproeverij Grands Jours de Bourgogne kun je niets kopen. Vind je de Bourgognes van een domein om de een of andere reden erg goed, dan er enthousiast over te bloggen en de naam van het domein op een papiertje te krabbelen. Vijftien maanden na de Grands Jours de Bourgogne 2022 bood Domaine (Dominique) Gruhier uit Épineuil ons zelfs een kleine wandeling aan langs wijngaarden waar het domein druiven grootbrengt voor zijn speciale cuvées. Domaine Gruhier is al jarenlang een referentie in het noorden van de Bourgogne. Zijn witte Bourgogne Tonnerre is van grote waarde, net zoals de cuvées rode Bourgogne Épineuil. De Crémants van het domein behoren tot de top. Maar ik genoot in juni net zozeer van de wandeling langs de wijngaarden in het verstilde noorden van de wijnregio. Het was de eerste helende ervaring van dit jaar.

Eindelijk introduceerde ik mijn bourgondische gastheer bij Géraldine Lochet (Maison Géraldine Louise) en wij keerden vervolgens enkele malen terug bij mijn dierbare adres. Wij houden van haar Bourgognes (de witte Maranges ‘Le Goty’ uit 2020 was goddelijk) en genieten van haar bourgondische wijsheid (zij doceert aan het wijnlyceum in Beaune). In het voorjaar proefden wij een cuvée Saint-Aubin uit het vat, tekenden erop in en gingen de flessen in september ophalen. Terwijl Géraldine de etiketten op de flessen plakte, verdedigde zij met een opvallende passie het oogstjaar 2021: “Ja, de oogst was voor een groot deel een regelrechte ramp, maar wat rest, is opvallend goed. Alcohol en zuurgraad verhouden zich uitstekend. Het is met 2021 toch weer een beetje normaal geworden in de Bourgogne. Daarna liepen 2022 en 2023 in de pas.”

Terugkijkend op 2023 geef ik liever een aantal mijmeringen dan een top 10-lijstje. Wat 2024 betreft: de wijnregio wacht weer de nodige uitdagingen. Dat betreft onder meer het jojo-effect in het druivenaanbod, maar ook de maatschappelijke bewustwording van de consument ten aanzien van de bourgondische wijnmarkt. Sommige geluiden spreken zelfs over een jaar dat de blauwdruk zal worden voor de nabije toekomst. Toe maar. Intussen: draag zorg voor jezelf en voor elkaar.