Eind mei van dit jaar postte de onvolprezen Franse blog Le Bourguignon een hoopvolle bijdrage over de bourgondische wijnoogst 2025. Vorst en hagel werden tot op dat moment buiten de deur gehouden en dreiging van meeldauw was onder controle. De voorafgaande natte perioden hadden gezorgd voor een relatief hoge grondwaterstand, zelfs bij een hittegolf zouden de wijnstokken voldoende middelen hebben om het hoofd te bieden. Ten slotte was het oogstpotentieel matig. Dit is goed nieuws omdat gematigde volumes zorgen voor een goede rijping van de druiven, waardoor de concentratie van de wijn toeneemt. Er was enige zorg omtrent de oogst van pinot noir druiven. Maar vooruit: so far so good.

Uiteraard blijven de vingers tot de druivenoogst, verwachting begin september, gekruist. Maar schrijven dat het oogstjaar 2025 zich gaat scharen bij de ‘Club van 5’ (2015 en 2005 waren excellente oogstjaren) heeft in deze dagen iets weg van de goden verzoeken. En de weergoden deelden in de nacht van 14 tot 15 juni jl. een gevoelige tik uit (hagel) aan een derde van de 400 ha wijngaarden in de Châtillonnais, het wijndistrict dat aan het zuiden van de Champagne grenst en waar vooral Crémant de Bourgogne wordt geproduceerd. Ook is er door modderstromen schade toegebracht aan percelen ten noorden van Beaune.

Het is opvallend dat het B.I.V.B., de grote bourgondische belangenorganisatie van wijnbouwers en -handelaren, zich opvallend stil houdt *) en zich in elk geval over de wijnoogst 2025 nog niet heeft uitgesproken. Geen nieuw is goed nieuws. Intussen berichtten internetsites zoals Vitisphere en Terre de Vins menigmaal over de vele vormen van rampspoed die delen van Frankrijk hebben getroffen. Vooral in het zuidwesten van Frankrijk moesten vele wijngaarden eraan geloven, ofwel door de grillfunctie van de zon op volle sterkte of de vernietigende krachten van hagelstenen. Meeldauw gluurt deze dagen steeds nadrukkelijker om de hoek. Ik ben en blijf bezorgd, maar doemdenken is mij vreemd. Laten wij daarom hopen dat het oogstjaar 2025 zich inderdaad zal scharen bij die ‘Club van 5’.

Ik heb het genoegen gehad om met enkele wijnbouwers wijngaarden te bezoeken en kennis te nemen van enkele basics, bijvoorbeeld snoeien en plukken en hierbij te praten over mooie en minder mooie oogstjaren. Ik zal echter nooit de eventueel diepere zorgen van de wijnbouwers kunnen delen of onderkennen: klimaatrisico’s, het gebrek aan zicht op de oogsten en de administratieve druk. Psychologische moeilijkheden van het wijnvak zijn er zeker. Twee jaar geleden heeft het C.A.V.B. (Confédération des Appellations et des Vignerons de Bourgogne) een zogenaamd observatorium voor het psychische welzijn van wijnbouwers opgericht. Onder de 700 respondenten was er bij 400 sprake van een vorm van burn-out. “Dat zulke problemen zich kunnen voordoen, zou ons als professioneel leider alert moeten maken”, aldus Thiébault Huber, de voorzitter van de C.A.V.B.

Tragedies zijn zelden te voorkomen en een geval van zelfdoding kan meestal niet worden samengevat in één enkele aanleiding: een combinatie van professionele, persoonlijke gebeurtenissen en achterliggende psyche kan hieraan wel bijdragen. Het nieuws dat de bekende 55-jarige bourgondische wijnbouwer en wijnhandelaar Nicolas Potel (naar verluidt) zelfmoord heeft gepleegd door met zijn bestelbus van de kliffen [in Saint-Romain] te rijden en twintig meter lager in een bos neer te storten is zo zwart als zwart kan zijn. Het laat mij deze dagen dan ook niet los.

De zoon van Françoise en Gérard Potel, Nicolas Potel, droeg na het vroegtijdige overlijden van zijn vader in 1997 het familiedomein La Pousse d’Or (Volnay) over aan mede-eigenaar Patrick Landanger (die in 2023 overleed en werd opgevolgd door zijn zoon Benoît Landanger). Nicolas Potel richtte in 1997 een wijnhuis op onder zijn eigen naam in Nuits-Saint-Georges voordat hij in 2005 met zijn eigen wijngaarden Domaine de Bellene startte, aangevuld met een gelijknamig wijnhuis in 2008 dat in Savigny-lès-Beaune is gevestigd.

Ik denk dat onze zuiderburen meer bekend zijn met de naam ‘Nicolas Potel’, omdat ik zijn Bourgognes aantrof in supermarkten aldaar. Ook in Franse supermarkten, trouwens. Wanneer het geheugen mij niet in de steek laat.

*) Deze uitspraak dien ik te nuanceren.