Maison Joseph Drouhin vond zijn oorsprong in een domein dat in 1880 werd gekocht door de familie Drouhin. De familie verwierf oude kelders die ooit toebehoorden aan de hertogen van Bourgondië. Deze liggen vlak bij de basiliek Collégiale Notre-Dame, in het centrum van Beaune. De productie van de wijnen verschoof in de moderne tijd naar een state-of-the-art pand aan de zuidrand van Beaune. Maison Joseph Drouhin wordt heden ten dage geleid door de vier achterkleinkinderen van Joseph Drouhin: Philippe, Véronique, Laurent en Frédéric. Inmiddels heeft ook de vijfde generatie zich aangediend: Laurène, de oudste dochter van Véronique, voegde zich in 2020 bij het huis. Wanneer Maison Joseph Drouhin zich in de media presenteert, voert de sympathieke Véronique Boss-Drouhin meestal het woord. In 2019 kreeg zij voor haar vele bourgondische inspanningen en verdiensten de Ordre national de la Légion d’honneur toegekend.

Maison Joseph Drouhin richtte zich aanvankelijk op het verwerven van wijngaarden rondom Beaune. Zijn witte Beaune ‘Clos de Mouches’ (een 1er Cru), waarvan de wijnstokken binnen dit prestigieuze climat in 1923 werden gekocht, wordt inmiddels als een bourgondisch icoon beschouwd. Na de Tweede Wereldoorlog werden er meer 1er Cru climats toegevoegd aan de portefeuille van het huis, denk bijvoorbeeld aan ‘Clos des Chênes’ in Volnay en ‘Les Amoureuses’ in Chambolle-Musigny. In de late jaren 1950 begon het huis de hoofdprijzen binnen te halen met Grands Crus zoals ‘Musigny’, ‘Chambertin-Clos de Bèze’ en ‘Grands-Echézeaux’. Inmiddels wordt er al enige decennia geoogst in een deel van ‘Clos de Vougeot’. We spreken nog steeds over een handelshuis dat grotendeels inkoopt, maar de teller van eigen wijngaarden staat inmiddels op 93 hectare. Te beginnen met de oogst van 2009 heeft het familiebedrijf een biologische, deels biologisch-dynamische certificering gekregen voor alle druiven die in de eigen wijngaarden worden geteeld. In de rest van deze bijdrage laten we de woorden maison en domaine achterwege. Joseph Drouhin doet dit ook op het etiket van de fles.

Naast de aankoop van wijngaarden in de Beaujolais, na het tekenen van een overeenkomst met de historische liefdadigheidsinstelling Hospices de Belleville, en naast de exploitatie van wijngaarden in de staat Oregon (Verenigde Staten), waar de pinot noir druif welig tiert, vallen twee acquisities in het bijzonder op. Allereerst vestigde het huis zich in Le Moulin de Vaudon, een voormalige 18e-eeuwse watermolen, gelegen op een steenworp afstand van de Grands Crus van Chablis. Om de verbondenheid met deze historische gronden te benadrukken, wordt vanaf het oogstjaar 2008 de naam ‘Vaudon’ vermeld op de etiketten van de vele Chablis wijnen van het huis.

Joseph Drouhin is verder de exclusieve partner van Domaine Marquis de Laguiche in Chassagne-Montrachet, dat hem ruim 2 hectare wijnstokken toevertrouwde binnen het wereldberoemde climat ‘Le Montrachet’. Het domein verkoopt zijn druiven onder contract aan Joseph Drouhin. De wijnstokken worden verzorgd door het eigen personeel van het domein, het wijnbouwprogramma is een gezamenlijke inspanning van het huis en het domein, en het is het team van Drouhin dat de druiven oogst en de wijn maakt.

Wat maakt de wijnen van Joseph Drouhin uniek? Wanneer wij het huis zelf aan het woord laten, benadrukt men de typiciteit van de wijnen, zowel van de appellations, het terroir als het jaargang. De opbrengsten per hectare worden bewust laag gehouden, zodat “de druiven de nuances van elk terroir kunnen onthullen”. Het doordachte gebruik van eikenhouten tonnen, soms helemaal niet gebruikt, valt ook op. Let bijvoorbeeld op de generieke Chablis met zijn subtiele eikenhouten tonen. Stevige tannines zul je ook bespaard blijven. Kenners en amateurs beschrijven de wijnen van het huis als zacht en relatief gemakkelijk toegankelijk, met puur fruit en daarom veelal als aromatisch. Misschien is dit de reden waarom de wijnen van Drouhin door sommige wijnschrijvers ‘restaurantwijnen’ worden genoemd. Ze zijn toegankelijk en kunnen niet zelden in hun jonge jaren worden geopend. Maar het zijn uiteindelijk zeer persoonlijke, karaktervolle wijnen die als allerlaatste de wens hebben om de consument te behagen.

Mijn (wijn-)kelder ligt niet bezaaid met Bourgognes van Joseph Drouhin. Het is af en toe een fles hier en daar, maar sinds de generieke Bourgognes van het huis in Nederland de 20 euro grens overschreden, is het hier einde oefening. Mooie herinneringen heb ik aan de witte Rully en de Saint-Véran. Na vele decennia deed Joseph Drouhin dit voorjaar weer aankopen en verwierf het nog meer percelen binnen de AOC Saint-Véran (ook binnen de AOC Saint-Romain), dus blijf deze variëteit onder de aandacht houden (in Bourgogne). Wat rood betreft, bleven mij een Gevrey-Chambertin en vooral een Chambolle-Musigny bij (pure finesse en elegantie). De alom geprezen rode Bourgognes uit Santenay zijn wellicht de insider tip. Op instapniveau is het uitkijken naar de charmante Bourgogne Chardonnay en Bourgogne Pinot Noir onder de naam LaFôret.

Eveneens bij Denis Perret kocht ik eind juni één van de toenmalige aanbiedingen: de Pouilly-Vinzelles van Joseph Drouhin uit 2020. Deze Bourgogne uit het zuiden van de Mâconnais werd hoofdzakelijk opgevoed in stalen tanks en voor een klein deel in eikenhouten tonnen. Terug in Nederland schonk ik een glas in en las de proefnotitie van Véronique Boss-Drouhin: “Een Bourgogne om van te genieten! Een bleek gouden kleur met briljante groene reflecties. Deze Pouilly-Vinzelles is zeer aromatisch met uitgebalanceerde geuren van perzik en witte bloemen. De smaak is vol, fris en intens met aroma’s van rijpe druiven, amandelen, verse hazelnoten en kaneel. Dit is een elegante Bourgogne met aangename, persistente sensaties in de mond.” Hij is hartje zomer 2023 uitstekend op dronk: fris, zuiver, rijp wit en geel fruit, getooid met mooie minerale tonen. Je kunt hem nog één of twee jaar wegleggen, maar waarom zou je?

N.b.: ruim een half jaar na het schrijven van deze bijdrage mocht ik van Drouhin zowel zijn ‘Montrachet’ als zijn ‘Musigny’ proeven (beide uit 2020). Lees het verslag: ‘Een bourgondisch onderonsje’ d.d. 21 april 2024.